Οκτωβριανό βράδυ στο τρένο. Έχει αρχίσει το φθινόπωρο να μας προετοιμάζει για τον επικείμενο ερχομό του χειμώνα.
Δύο φίλες πιάνουν χαριτωμένη συζήτηση για τις προσωπικές σχέσεις στις οποίες προφανώς έχουν το πάνω χέρι γιατί είναι γαμάτες και ξέρουν να παίζουν τους άντρες στο facebook (ή όχι και τόσο;).
-Τα περισσότερα τα ακυρώνω εγώ. Έχω πολλούς. Εμένα μου αρέσει ένας και άκου να δεις φάση, βάζει ένα τραγούδι στο facebook και του κάνω like αμέσως, αλλά αυτός είχε να κάνει κάτι και βγήκε. Εγώ όμως ήθελα να το δει ότι του έκανα, για να το σχολιάσει και να γίνει φάση.
-Καλά είσαι! Υπάρχουν και χειρότερα. Θυμάσαι τον Β; Την έπεσε στη Μαρία μέσω facebook, του στυλ «τι κάνεις;» και τον διαγράφει αμέσως ρε συ. Στο καπάκι η Μαρία έκανε add τον Χ κι άρχισε να τον παίζει με σχόλια, ενώ ξέρει πως έχουν βγει πολλές φορές μαζί. Προχτές που την πετύχαμε στο δρόμο το έπαιζε ότι δεν τον ξέρει καν. Αυτό είναι που λέμε πιο ακύρωση κι από ακύρωση.
(Εντάξει, πραγματικά νομίζω ότι το φλερτ μέσω facebook είναι καλό μέχρι σε κάποιο σημείο. Δεν συγκρίνεται με το «παιχνίδι» από κοντά. Τα like, τα σχόλια και οι όποιες «ακυρώσεις» πόσο λίγα φαίνονται μπροστά σ’ ένα βλέμμα ή ένα διακριτικό κοπλιμέντο;)
