Πάνω που παίρνεις το πτυχίο με τελευταίο μάθημα το παλούκι της Σχολής, μ΄έναν καριόλη καθηγητή να σε έχει κρατήσει πίσω δύο εξεταστικές, νιώθεις ελεύθερος και σα να επέστρεψες στη ζωή. Σήμερα, καλή ώρα, περίμενα στην στάση του λεωφορείου και βλέπω αυτό τον καθηγητή της δικής μου ακαδημαϊκής διαδρομής και αποφασίζω να το πάρω με τα πόδια για να μην χρειαστεί να διασταυρωθούν τα βλέμματά μας. Μετά από 4 ώρες που επέστρεφα σπίτι, παίρνω το λεωφορείο και πάω να καθίσω, αλλά με προλαβαίνει ένας κύριος. Όταν γυρίζει για να μου πει συγγνώμη, βλέπω πως είναι αυτός και μαγκώνομαι. Εκείνος προσπαθεί να θυμηθεί αν με ξέρει, αλλά προτιμώ να τον αφήσω να βασανίζεται παρά να του πω ποιος είμαι. Μέχρι να φτάσουμε στην στάση που αποβιβάζεται νιώθω την καρδιά μου να έχει σταματήσει. Κι όλα αυτά, γιατί μια πεταλούδα στην Κίνα άλλαξε κατεύθυνση…
