Στο λεωφορείο, κάθομαι δίπλα από μια μαθήτρια λυκείου. Ξαφνικά, γερνάει η μπροστινή της προς τα εμάς με διάθεση για τσαμπουκά.
– Γύρνα πίσω σου μωρή άνευρη πουτάνα! Ποιος θα σε γαμήσει έτσι που είσαι ρε;
– Ορίστε;
– Αυτό που σου λέω! Τολμάς και μας κοιτάς πουτάνα! Δεν έχεις ισιώσει τα μαλλιά σου, γιατί είσαι πουτάνα.
– Σας παρακαλώ κυρία, τι σας έκανα;
– Άκου μια συμβουλή από μένα, όταν κάθεσαι δίπλα σ΄έναν κύριο πρέπει να σκύβεις και να κάνεις τη δουλειά σου, αλλιώς δε θα θέλει να σε γαμήσει μετά. Εντάξει πουτάνα; Ήμαρτον! Κυκλοφορούμε στο λεωφορείο και πέφτουμε πάνω σε πουτάνες και το παίζουν ανήξερες.
– Αυτά που μου λέτε μόνο σαν αστείο μπορώ να τα δεχτώ.
Μετά το διάλογο, η αθυρόστομη γυναίκα όρμησε στη μαθήτρια και χρειάστηκαν δύο άνθρωποι για να τις χωρίσουν.
(Όποιο βαγόνι κι αν χρησιμοποιήσεις, έναν τρελό θα τον βρεις, που λέει και το ρητό…)
