Ο τίτλος της ιστορίας παραπέμπει φυσικά σε ρομαντική ταινία που θα έκανες εικόνα το φθινόπωρο, κι όχι το καλοκαίρι. Την προηγούμενη εβδομάδα, τα μετεωρολογικά δελτία δεν έπεσαν έξω. Ένα μικρό διάλειμμα από τους καύσωνες που μας τιμούν με την επίσκεψη τους για ένα ακόμα καλοκαίρι. Σ΄ένα λεωφορείο, κάπου στα Βόρεια Προάστια, οι επιβάτες βάλλονται από ένα ηχηρό χαλάζι, και μια πλημμύρα που αρχίζει να διεισδύει στο δάπεδό του. Ένα παλικάρι και μια κοπέλα έρχονται πιο κοντά από τον συνοστισμό:
-Είμαι γκαντέμα. Δουλεύω όλα τα σαββατοκύριακα κι αυτό που δε δούλευα, είχε συννεφιά και δεν πήγα για μπάνιο.
-Τελικά μια χαρά ήταν ο καιρός, εγώ πήγα για μπάνιο.
-Ναι, ρε γαμώτο. Είδα τηλεόραση και είπε ότι θα έχει κακό καιρό, οπότε δεν ξύπνησα καν την Κυριακή.
-Εγώ δε βλέπω καθόλου τηλεόραση.
-Εγώ είμαι πολύ τηλεορασάκιας. Με το που μπω στο σπίτι την αφήνω να παίζει να κάνω τις δουλειές μου. Ειδικά τον καιρό ακόμα κι αν δεν το δω στην τηλεόραση, τον αναζητώ στο ίντερνετ. Κι εσύ να του ρίχνεις μια ματιά.
-Τώρα πότε ξαναέχεις ρεπό;
-Κι δύο μέρες ρεπό να έχεις, έχεις τόσες δουλειές να κάνεις που δεν προλαβαίνεις.
-Που κατεβαίνεις; Εγώ Ολυμπιακό Χωριό.
-Εγώ σε δύο στάσεις. Αλλά δεν έχω ιδέα που είμαστε με αυτή την βροχή.
(Το παλικάρι καθαρίζει με τα χέρια του τους ατμούς από τα τζάμια)
-Πόσες ώρες δουλεύεις;
-10ωρο
-Υπάρχει 10ωρο στα χαρτιά;
-8ωρο με στάνταρ υπερωρίες. Τι σημασία έχει;
-Δε θα ήταν καλύτερα να παίρνεις ένσημα για 10ωρες;
-Τι να τα κάνω ένσημα; Να πάρω σύνταξη στα 70; Ασφάλιση έχω ούτως ή άλλως. Με τις υπερωρίες πληρώνομαι καλύτερα.
-Ξέρεις, αν είσαι 4ωρος, δεν παίρνεις καν ένσημα.
-Τι να σου πω;
(Η κοπέλα πατάει το κουμπί της στάσης)
-Χάρηκα που μιλήσαμε. (λέει το αγόρι)
-Γεια!
(Το αγόρι είχε όλη την ώρα τη διάθεση να έρθει πιο κοντά της, αλλά εκείνη δεν τον πολυκοιτούσε, δημιουργώντας ένα μικρό χάσμα.)
