Η δερματοστιξία a.k.a “tattoo” είναι το τελευταίο όμορφο και λίγο mainstream θα έλεγα, trend της εποχής. Διαφορετικοί άνθρωποι αποτυπώνουν τη ψυχοσύνθεσή τους με περίτεχνο τρόπο πάνω στο σώμα τους. Το βασικό θέμα του συγκεκριμένου άρθρου – δυστυχώς, ίσως για κάποιους- δε σχετίζεται με τα tattoo, δείτε το απλώς σα μια μικρή πικάντικη εισαγωγή που κεντρίζει το ενδιαφέρον των περισσοτέρων και κάνει πιο κατανοητό το point που πρόκειται να ακολουθήσει. Πρόσφατα, λοιπόν, έγινα κι εγώ θύμα αυτού του trend. Ευθύς αμέσως μια πληθώρα θετικών σχολίων έπεσε στο τραπέζι. Προφανώς και δε θα με επηρέαζε η οποιαδήποτε γνώμη, για κάθε σημαντική απόφαση γενικότερα στη ζωή οι κανόνες είναι δύο:
#1 Σιγουρέψου – Τόλμα
#2 Υποστήριξε το
Τέλος πάντων, εν καιρώ τα θετικά σχόλια ξαφνικά μετατράπηκαν σε «είναι λίγο μεγάλο, λίγο φανερό, λίγο υπερβολικό κ.ο.κ» φράσεις που αρχικά κρύφτηκαν πίσω από ένα «Πολύ ωραίο!». Please people, οι φιλοφρονήσεις χρειάζονται μόνο όταν πάνε πακετάκι με ειλικρίνεια, αλλιώς είτε τις λες είτε οχι, είναι το ένα και το αυτό.
Το παράδειγμα με το tattoo είναι κατ’εμέ ασήμαντο, αλλά παραμένει παράδειγμα και μάλιστα εύκολο στο να το συλλάβει κανείς. Σκεφτείτε λίγο παρακαλώ, εάν δειλιάζουμε να πούμε την πραγματική μας γνώμη για σχεδόν ασήμαντα πράγματα φοβούμενοι ότι ο άλλος «θα το πάρει στραβά», πάει το χάσαμε το παιχνίδι! Δηλαδή ποιον να πιστέψουμε όταν ακούμε καλά πράγματα για κάτι σημαντικό που έχουμε επιτύχει; Το εννοούν άραγε οι άλλοι; Η προσποίηση μοιάζει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης μας, ακόμα κι όταν έχουμε καλό σκοπό. Αν είναι να πεις κάτι καλό, φρόντισε να το πιστεύεις με κάθε κύτταρο της ύπαρξης σου. Το αληθινό κοπλιμέντο ξεχωρίζει πάντα στα αφτιά και τα μάτια αυτού που το ακούει! Πολλές φορές μπορεί να μη θες να πεις έναν καλό λόγο, και πάλι δεν πειράζει. Είναι πράγματι χίλιες φορές καλύτερη η σκληρή αλήθεια που θα σε κάνει καλύτερο, παρά ένα ψεύτικο κομπλιμέντο που θα σε αφήσει να αιωρείσαι πάνω στο ροζ συννεφάκι πλάνης. So not cool!
Κι αν για πολλούς από εσάς τα κοπλιμέντα θεωρούνται ανούσια ή απλό «γλύψιμο», λέξεις που τις ξεχνάμε αμέσως, σκεφτείτε λίγο την τελευταία φορά που κάποιος δικός σας άνθρωπος, σας έκανε μια όμορφη φιλοφρόνηση. Άλλαξε όλη σας η διάθεση, είμαι σίγουρη! Είναι απολύτως λογικό, όταν τα κομπλιμέντα και τα όμορφα λόγια έχουν έμπιστη πηγή, αυτό να μας κάνει λίγο πιο ευτυχισμένους, πρώτον γιατί είναι αληθινά και δεύτερον γιατί προέρχονται από άτομα βαρύτητας. Έχει σημασία το ποιος κάνει μια φιλοφρόνηση. Κάποιος που δε σε γνωρίζει καλά θα ήταν επιπόλαιο και σίγουρα μη πιστευτό, να κάνει ένα σχόλιο για κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου. Το να λαμβάνει κάποιος κομπλιμέντα πέρα από το ότι βοηθάει σημαντικά στην τόνωση της αυτοπεποίθησης του ατόμου, παράλληλα το βοηθά να γνωρίσει τα δυνατά στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν.
Αν καθένας από μας ήταν ένα κείμενο, τα κομπλιμέντα θα ήταν τα υπογραμμισμένα σημεία.
Όταν ακούς καλά και αληθινά λόγια ξέρεις τι κάνεις σωστά, τι θαυμάζουν οι άλλοι σε εσένα και συνειδητά ή μη δουλεύεις για να διατηρήσεις αυτό το προφίλ που σε κάνει λίγο καλύτερο άνθρωπο. Αν εμένα μου πουν ότι είμαι πολύ εργατική, θα φροντίσω να διατηρήσω αυτό το χαρακτηρισμό συνεχίζοντας με τον ίδιο ρυθμό ή ακόμα και αυξάνοντας την παραγωγικότητα μου. Αν ο Χρήστος παίζει κιθάρα και κάποιος του πει » Είσαι πολύ καλός!», ο Χρήστος θα σκεφτεί » Για να λένε ότι είμαι καλός τώρα, με λίγο practise ακόμα θα είμαι τέλειος!». Τα κομπλιμέντα είναι μια όμορφη κοινωνική πράξη αυτοβελτίωσης, με δυνατότητες που δε φαίνονται με γυμνό μάτι. Μόνη προϋπόθεση, να είναι αυθεντικά!
