«Then came the films», είπε ο Walter Benjamin και ένα δίκιο το είχε. Κάποιες μέρες, ή καλύτερα κάποια βράδια, απλά θες να ξαπλώσεις με ένα ποτήρι σαγκριά και να δεις μία καλή ταινία. Κυρίως για να χαλαρώσεις και να σου φύγει η πίεση της μέρας, ρε παιδί μου.
Δεν λέω, πολύ ωραίες και οι παρέες, οι συνάδελφοι, οι φίλοι και ο κόσμος, αλλά καμιά φορά δεν νιώθετε και εσείς ότι πρέπει να μείνετε λίγο μόνο με τις σκέψεις σας και να συλλογιστείτε; Ή να ξεχαστείτε; Τι καλύτερο από μία κωμωδία για να γελάσεις ή ένα δράμα για να δεις τα χειρότερα και να εκτιμήσεις τα καλύτερα, μετά από μία κουραστική ή στενάχωρη εβδομάδα;
Θα αντικρίσεις καινούργιες ιστορίες, εμπειρίες, ανθρώπινες σχέσεις και πλοκές που θα σου κλέψουν την ανάσα. Από πού να ξεκινήσω; Από διάσημες προσωπικότητες όπως η Βασίλισσα Ελισάβετ, μέχρι γνώστες τραγουδίστριες σαν την Edith Piaf και σε διάσημους πολιτικούς, τίποτα δεν έχει ξεφύγει από τους διάσημους δημιουργούς.
Κάποιοι ασχολούνται και με το «άθλημα» της κριτικής, περνώντας από το κόσκινο τις ερμηνείες, τη σκηνοθεσία, τα χρώματα, αλλά εγώ δεν ταυτίζομαι! Κάθε δημιουργία είναι δημιουργία και θα την δω όπως και να έχει, όπως και να είναι. Οπότε αγκαλιάζω το μαξιλάρι μου και χάνομαι στις σκηνές.
Γιατί μια ταινία χαρίζει απόλαυση ανεξάρτητα από το λόγο που τη βλέπεις. Αυτό το συναίσθημα όταν ξαπλώνεις με το κρασάκι και το φαγητό σου, κλείνεις τα φώτα και περιμένεις να ξετυλιχθεί μία καινούργια ιστορία, ένας καινούργιος κόσμος μπροστά σου, είναι μαγεία.
Και την ώρα που σας γράφω αυτά, έχω τελειώσει την προβολή του «Shape of Water» που εκφράζει την κατανόηση στο διαφορετικού. Και κατέληξα στο ότι ίσως γι΄αυτό βλέπω ταινίες, για να αγαπήσω και αυτό που δεν ξέρω.
