Τελειώνεις το σχολείο και θέλεις να κάνεις τα πρώτα σου βήματα στο χώρο της εργασίας. Να ξεφύγεις από τον σχολικό φλοιό και τους κύκλους που είχες προσκολληθεί καιρό. Γιατί; Γιατί είχες βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια. Γιατί γύρευες κάτι διαφορετικό. Για να νιώσεις ανεξάρτητος και αυτόνομος, χωρίς να παίρνεις ακόμα χαρτζιλίκι.
Εννοείται πως η φοιτητική ζωή σε προσκαλεί να γνωρίσεις νέα άτομα, παρέες και άλλες συνθήκες. Θέλεις να βγεις, να περάσεις καλά, βιώνοντας πλέον ένα πολύ πιο ευέλικτο πρόγραμμα φαινομενικά, χωρίς κάποιες υποχρεώσεις και πρέπει. Θα παρτάρεις εκείνα τα Σάββατα και θα βγάλεις ένα alter ego. Ό,τι υπάρχει μετά τα δεκαοχτώ είναι ευκαιρία για΄σένα. Ευκαιρία να ξεφτιλιστείς, να διασκεδάσεις και να πιεις τα ποτάκια σου. Οι ευκαιρίες μετά το σχολείο δεν περιορίζονται μόνο εκεί. Άλλοι βλέπουν και μία άλλη οπτική των πραγμάτων.
Πάντα ήθελες πολλά. Ρούχα, παπούτσια, διαφορετικό ντύσιμο, περισσότερα βιντεοπαιχνίδια, αλλά και ενασχολήσεις. Πλέον νιώθεις ότι έχεις άπλετο χρόνο και θέλεις να τον αξιοποιήσεις. Για όλα αυτά και πολλά άλλα θες χρήματα και για να βγάλεις χρήματα, θες δουλειά. Θα θυσιάσεις χρόνο και διάθεση. Το μόνο σίγουρο.
Θα πιστολιάσεις εξόδους, γιατί ο υπεύθυνος στο μαγαζί σε έβαλε βάρδια εκείνη την Παρασκευή. Άλλοι σαν σερβιτόροι, άλλοι σαν πωλητές και με άλλες ιδιότητες προσπαθούν να σε εξυπηρετήσουν με ένα χαμόγελο που απαιτούν οι συνθήκες για να βγάλουν εκείνο το μεροκάματο. Γιατί έχουν κάτι άλλο στο μυαλό τους. Κάποιους στόχους να φτάσουν και αξίζουν σεβασμό. Άλλοι σερβίρουν λοιπόν και άλλοι καθησυχάζονται σε ένα πρόγραμμα. Δεν ζορίζονται. Επιλογή του καθενός τι θα κάνει. Πολλοί δεν εστιάζουν σε πολλά, γιατί γνωρίζουν ότι δε θα τα καταφέρουν όπως θα ήθελαν.
Κάνουμε θυσίες για αυτά που θέλουμε. Αυτό είναι το μότο. Προσαρμόζονται στις συνθήκες για να πετύχουμε αυτά που θέλουμε.
