Υπάρχουν φορές που οι έγνοιες, οι σκέψεις, ο πόνος σου τρώνε τα σωθικά, σε βασανίζουν με κάθε άγγιγμα. Η βάση της ανθρώπινης σκέψης αποτελείται από περίπλοκους μηχανισμούς, οι οποίοι πολλές φορές εμμένουν σε αυτό που πυροδοτεί τον πόνο, σε αυτό που πνίγει, που στερεί τη χαρά και το οξυγόνο. Όταν κάποιος άνθρωπος βιώνει τέτοιου είδους καταστάσεις, θέλει να απαλλαγεί από αυτές και την αρνητικότητα με την οποία τον γεμίζουν, να επιστρέψει στην εσωτερική του γαλήνη, να γευτεί όλα αυτά που έχασε στο ενδιάμεσο.
Γι΄αυτό το λόγο, κάθε άτομο αναζητεί την συντροφιά και την επικοινωνία με ένα κοντινό του πρόσωπο, με ένα πρόσωπο αγαπημένο, που η συζήτηση μαζί του κατευνάζει κάθε δαίμονα και ανακουφίζει κάθε πληγή. Άλλωστε, η φράση «οι δικοί μας άνθρωποι είναι οι προσωπικοί μας ψυχολόγοι» δεν έχει ειπωθεί τυχαία. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν την μοναδική ικανότητα να σε ηρεμούν, να γαληνεύουν τις σκέψεις σου, να καταπραΰνουν τα σημάδια του πόνου. Θέλεις να απευθυνθείς σε αυτούς, γιατί ξέρεις πως θα σε καταλάβουν, θα σε πάρουν αγκαλιά και όλα θα βελτιωθούν. Η συζήτηση μαζί τους απομακρύνει κάθε σκιά.
Αυτό, βέβαια, ισχύει και στις αντίθετες περιπτώσεις, καθώς οι «προσωπικοί ψυχολόγοι», είναι τα πρώτα άτομα στα οποία θα απευθυνθείς όταν η χαρά ξεχειλίζει από μέσα σου, έχοντας επίγνωση πως θα μοιραστούν αυτή σου τη χαρά με τεράστια θέρμη. Μόλις αντικρίσεις το πλατύ χαμόγελο να απλώνεται στο πρόσωπο τους, συνειδητοποιείς γιατί επιλέγεις να μοιραστείς τα πάντα μαζί τους, όλα τα καλά και κακά νέα, να τους ανοιχτείς πλήρως και να ξεδιπλώσεις μπροστά τους όλες σου τι σκέψεις, τις ανησυχίες και τους φόβους. Να προσφέρεις την ψυχή σου και να την δέχονται σαν να λαμβάνουν το πιο πολύτιμο δώρο.
Αυτοί οι άνθρωποι, «οι προσωπικοί μας ψυχολόγοι» όπως τους αποκαλούν, δεν μπορούν φυσικά να αντικαταστήσουν την θεραπευτική παρουσία ενός πραγματικού ψυχολόγου, μπορούν όμως να συμβάλλουν στην προσωπική μας ευτυχία. Γιατί είναι οι δικοί μας, είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας.
