Τι και αν δε μου το είπες κατάμουτρα. Πώς να το έλεγες άλλωστε; Λέγονται αυτά τα πράγματα; Αλλά δεν είμαι τόσο χαζή, το κατάλαβα. Το ένιωσα ακόμα και τις στιγμές που πάλευα μέσα μου για να το αρνηθώ.
Καβάτζα. Ή αλλιώς μια αγκαλιά για όποτε το έχεις ανάγκη. Μια αγκαλιά που ήξερες ότι ό,τι και αν γίνει δε θα σου αρνηθεί και θα σε ικανοποιήσει. Χωρίς δεσμούς, χωρίς υποσχέσεις. Χωρίς να χρειαστείς να επενδύσεις χρόνο και συναίσθημα. Κάποιος που όποτε γυρνούσες, ήταν πάντα εκεί, κάτι που σου άρεσε.
Αλλά τώρα πια, δεν αρέσει σε εμένα. Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου, αλλά νιώθω την ανάγκη του κορμιού σου. Δεν μπορώ να σε περιμένω. Δεν μπορώ να περιμένω πότε θα ξαναθυμηθείς την παρέα μου.
Λες ότι με σκέφτεσαι και ας μη μιλάμε κάθε μέρα. Τέτοια παραμύθια λες και στις άλλες; Τις καβάτζες σου. Τι; Νομίζεις οτι ζούσα σε παραμύθι με κάστρα και άσπρα άλογα; Προφανώς και τα ξέρω όλα. Κάποια πράγματα τα καταλαβαίνεις χωρίς να βγούνε οι λέξεις από το στόμα!
Δε λέω. Εγώ επέτρεψα να φτάσει ως εδώ η κατάσταση. Εγώ σε άφησα να το κάνεις αυτό. Εγώ σε άφησα να το συνηθίσεις.
Δε σου ζήτησα δεσμεύσεις. Και εμένα κάτι τέτοιο με πνίγει. Πιο πολύ όμως με πνίγει αυτό που κάνεις. Γιατί παίζεις άδικα. Χωρίς δεσμεύσεις είπαμε, αλλά όχι όποτε σε πιάνουν τα φεγγάρια σου. Μάθε ότι σε όλα τα παιχνίδια, τους κανόνες τους βάζουν και οι δύο. Αλλιώς κλέβεις.
Και εσύ έκλεψες. Επανειλημμένα. Αλλά δε θα σε αφήσω άλλο. Κουράστηκα. Κουράστηκα να είμαι εκεί για σένα, αλλά εσύ να μην είσαι. Σιχάθηκα πια τα βράδια που δεν ήρθες. Τις μέρες περιμένοντας το σημάδι σου.
Όσο και αν σε θέλω ακόμα, δεν μπορώ να το κάνω άλλο στον εαυτό μου. Δε θα παίζω άλλο αναπληρωματική σε ένα γήπεδο που θα μπορούσα να παίζω βασική.
Και αυτό, το κάνω για εμένα. Για να προχωρήσω, για να κοιμάμαι τα βράδια χωρίς να στροβυλίζεσαι στο μυαλό μου, χωρίς να θέλω να σου στείλω.
Σου ξαναλέω, δεν είναι συναίσθημα αυτό. Είναι σωματική εξάρτηση. Αλλά αυτή τη φορά οι ρόλοι αντιστρέφονται.
Χάνεις την καβάτζα σου. Το σιγουράκι σου. Και την ευθύνη την έχεις εσύ ολοκληρωτικά.
