Το αιώνιο ερώτημα που ταλανίζει την ψυχή, το νου σου όταν βρίσκεσαι στην κατάσταση που λέγεται «αγάπη». Γιατί η αγάπη είναι κατάσταση, βρίσκεσαι σε αυτή μέσω μηχανισμών, όπως είναι ο έρωτας. Οι σκέψεις σου ενίοτε σου επιβεβαιώνουν ότι σε αγαπά και ενίοτε ότι δεν σε αγαπά. Οι ερωτήσεις γίνονται είτε εσωτερικά, είτε ευθέως στον άνθρωπο που μας συντροφεύει.
Αλήθεια, γιατί δημιουργείται αυτό το ερώτημα; Γιατί ενώ βλέπεις τις πράξεις θέλεις και την επιβεβαίωση, το «Σε αγαπώ» να ακούσεις; Βεβαίως και αυτή η λέξη έχει την τεράστια δόνηση και σε ολοκληρώνει στο άκουσμα της, αλλά και να την ακούσεις πάλι θα υπάρχει η αμφιβολία.
Τώρα, εδώ έρχεται ο αντίλογος, όταν ρωτάς τον άλλον αν σε αγαπάει, αλήθεια εσύ έχεις ρωτήσει τον εαυτό σου; Εγώ, τον αγαπώ; Μην κοντοστέκεσαι και μην απορείς, κάνε την ερώτηση. Γιατί αν σε αυτή την ερώτηση απαντήσεις θετικά, και βρεις και το ποσοστό τότε δεν θα μπεις σε διαδικασία αμφισβήτησης ή επιβεβαίωσης για την αγάπη του αλλού. Γιατί αν εσύ αγαπάς στο 101%, τότε πραγματικά δεν σε αφορά η αγάπη του αλλού.
Αν όμως μπεις στην αμφισβήτηση και η απάντηση είναι «Χμ, όχι και τόσο πολύ» ώστε να μπορέσεις να υπομείνεις την οποιαδήποτε αναμονή ή ό,τι άλλο εμπλέκεται σε μια σχέση, τότε δεν έχεις λόγο να μπεις πάλι σε καμία διαδικασία ερώτησης. Κάποιες φορές, βγαίνουν αλήθειες στην επιφάνεια όπως «δεν αγαπώ, αλλά θαυμάζω» και το μπερδεύω με την αγάπη, ή ακόμα «είμαι στην φάση κυνηγιού και δεν έχω καταλάβει το κάστρο εγωισμός».
Η μη εγωιστική αγάπη, η ανιδιοτελής αγάπη είναι από εκείνες τις αγάπες που δεν σε φέρνουν σε εσωτερική τριβή, σε αμφιβολία. Πριν μπεις στην αμφιβολία αν κάποιος σε αγαπάει, ρωτά πρώτα εσένα αν εσύ τον αγαπάς. Γιατί όταν αγαπάς, δεν έχεις την ανάγκη να στο επιβεβαιώσει κανείς παρά μονό εσύ σε ΕΣΕΝΑ. Οφείλω να ευχαριστήσω τον άνθρωπο που με στηρίζει εδώ και πολλά χρονιά, καθώς όλα τα παραπάνω μέσα από την κουβέντα μας απαντήθηκαν αρχικά σε εμένα.
