Ο Αργεντινός μεσοεπιθετικός δεν … “μασούσε” τα λόγια του εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Αυτό φαινόταν και στις δηλώσεις του. Πριν δούμε τις πιο χαρακτηριστικές, ρίξτε μια ματιά στην κορυφαία πλατφόρμα για κινητό της στοίχημαν
Ό,τι και να πει κανείς για να σχολιάσει τον Ντιέγκο Μαραντόνα εντός των τεσσάρων γραμμών θα είναι λίγο. Απλά θα αδικεί την πραγματικότητα. Τυχεροί όσοι τον είδαν να τιθασεύει τη μπάλα με το μαγικό άγγιγμά του.
Στην ιστορία, εκτός πάντως από τα κατορθώματα του μέσα στο γήπεδο, έχουν μείνει και τα όσα έχει πει κατά καιρούς. Με τον δικό του, μοναδικό τρόπο.
Δεν μιλάμε για μια απλή περίπτωση σούπερ σταρ, εξάλλου. Ο Μαραντόνα ήταν αντισυμβατικός. Επαναστάτης. Δεν σκεφτόταν δεύτερη φορά αυτό που θα πει, προκειμένου να κάνει τον καλό ή να κερδίσει δημοσιότητα. Δεν το είχε ανάγκη. Ήταν απλά ο Μαραντόνα.
Ο άνθρωπος που πήρε από το χέρι την εθνική Αργεντινής και την οδήγησε στη κορυφή του κόσμου. Που οδήγησε μία ομάδα του φτωχού ιταλικού Νότου στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Που λίγο έλειψε να χωρίσει στα δύο την Ιταλία, όταν ζήτησε από τους οπαδούς της Νάπολι να υποστηρίξουν την εθνική Αργεντινής κόντρα στην εθνική ομάδα της χώρας του. Που δεν δίστασε να προκαλέσει την οργή της μαφίας και να τα βάλει με τον Πάπα.
Ακολουθεί μία συλλογή από ατάκες του που αποτυπώνουν χαρακτηριστικά την προσωπικότητά του.
Για τον χαρακτήρα του:
“Είμαι μαύρο ή άσπρο. Ποτέ δεν θα είμαι γκρι στη ζωή μου”.
Για το ταλέντο του:
“Ο Θεός με κάνει να παίζω καλά. Γι’ αυτό πάντα κάνω τον σταυρό μου όταν βγαίνω στο γήπεδο. Αισθάνομαι ότι θα τον προδώσω εάν δεν το κάνω”.
Για τη μητέρα του:
“Η μαμά που πάντα πίστευε ότι είμαι ο καλύτερος. Και εγώ μεγάλωσα με την αρχή ότι η μαμά μου έχει πάντα δίκιο σε ό,τι λέει”.
Για τα λάθη του:
“Είμαι ο Μαραντόνα, που βάζει γκολ και κάνει λάθη. Οι ώμοι μου είναι τόσο δυνατοί που μπορώ να παλέψω με τον καθένα”.
Για την απόσυρσή του από την ενεργό δράση:
“Δούλεψα σκληρά όλη μου τη ζωή. Αυτοί που λένε ότι δεν αξίζω, ότι όλα μου ήρθαν εύκολα, μπορούν να μου φιλήσουν τον κ…”.
Για τη μάχη του με τα ναρκωτικά:
“Ήμουν, είμαι και θα είμαι ναρκομανής. Ένας άνθρωπος που μπλέκει με τα ναρκωτικά πρέπει να παλεύει κάθε μέρα”.
Για το περιβόητο γκολ του με τη βοήθεια του χεριού του στον προημιτελικό του Μουντιάλ του 1986 με την Αγγλία:
“Ήταν το χέρι του Θεού!”
Για τις αντιδράσεις των συμπαικτών του:
“Περίμενα τους συμπαίκτες μου να έρθουν να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε. Τους είπα, ελάτε αλλιώς ο διαιτητής θα το ακυρώσει”.
Για τη νίκη σε εκείνο το ματς:
“Ήταν σαν να νίκησα μια χώρα, κάτι παραπάνω από μία ποδοσφαιρική ομάδα. Ήταν σαν να κλέβω τους Άγγλους και να αρπάζω τη νίκη”.
Για το πώς αντιμετωπίστηκε μετά την επιτυχία με την Αγγλία στην Αργεντινή:
“Στη χώρα μου όλοι θυμούνται εκείνο το γκολ με την Αγγλία. Το χέρι του Θεού. Όλοι πιστεύουν ότι το χέρι αυτό ήταν ενός Αργεντίνου Πάπα”.
Για τις σκέψεις του για το παιχνίδι εκείνο μετά από χρόνια:
“Αν μπορούσα να απολογηθώ και να αλλάξω την ιστορία θα το έκανα. Αλλά η ιστορία γράφει ότι η Αργεντινή ήταν η πρωταθλήτρια κόσμου το 1986 και εγώ ο καλύτερος παίκτης”.
Για τη σύγκρισή του με τον Πελέ:
“Δεν υπάρχει δίλημμα για το αν είμαι εγώ ή ο Πελέ ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Όποιον και να ρωτήσετε θα πει εμένα”.
Για το βραβείο που πήρε μαζί με τον Πελέ:
“Ο κόσμος ψήφισε εμένα. Τώρα λένε να μοιραστώ το βραβείο με τον Πελέ. Δεν πρόκειται. Ο Πελέ θα έπρεπε να γυρίσει πίσω στο μουσείο”.
Για τον Μισέλ Πλατινί:
“Όλοι ξέρουμε πώς είναι οι Γάλλοι. Και ο Πλατινί, ως Γάλλος, νομίζει ότι γνωρίζει τα πάντα”.
Για τον Λιονέλ Μέσι:
“Έχω δει έναν παίκτη που μπορεί να πάρει τη θέση μου στην Αργεντινή. Το όνομά του είναι Λιονέλ Μέσι”.
Για τη σύγκριση του Νεϊμάρ και του Μέσι από τον Πελέ:
“Λέει ότι ο Νεϊμάρ είναι ο καλύτερος στον πλανήτη; Ίσως να έχει δίκιο, αφού ο Μέσι είναι από άλλο πλανήτη”.
Για τον Κριστιάνο Ρονάλντο:
“Ο Κριστιάνο σκοράρει και ποζάρει σαν να παίζει σε διαφήμιση για σαμπουάν”.
Για τη θητεία του στην εθνική Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010:
“Δεν με νοιάζει ποια είναι η γνώμη που έχετε για μένα ως τεχνικό. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Έχω τους 23 παίκτες μου και είμαι έτοιμος να πεθάνω μαζί τους. Δεν μιλάω για βασικούς και αναπληρωματικούς. Έχω 23 πολεμιστές και ο καθένας τους μπορεί να παίξει”.
Για την επίσκεψή του στο Βατικανό:
“Τσακώθηκα με τον Πάπα επειδή ήμουν στο Βατικανό και είδα χρυσές στέγες, και μετά άκουσα τον Πάπα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχούσε για τα φτωχά παιδιά. Τότε πούλα τις στέγες φίλε, κάνε κάτι!”.
Για τον Ούγκο Τσάβες και τον Φιντέλ Κάστρο:
“Πιστεύω στον Τσάβες. Είμαι οπαδός του. Ό,τι κάνει ο Φιντέλ Κάστρο, ό,τι κάνει ο Τσάβες, για μένα είναι το καλύτερο”.
Για τον Τζορτζ Μπους:
“Νομίζω ότι ο Μπους είναι δολοφόνος. Θα ηγηθώ του κινήματος εναντίον του ώστε να μην πατήσει το πόδι του σε αργεντίνικο έδαφος”.
Για τις ΗΠΑ:
“Σιχαίνομαι ό,τι προέρχεται από τις ΗΠΑ. Το σιχαίνομαι με όλες μου τις δυνάμεις”.
Για την επίθεση σε φωτορεπόρτερ:
“Το έκανα με το χέρι της λογικής”.
Για τους απογόνους του:
“Τα νόμιμα παιδιά μου είναι η Ντάλμα κι η Τζιανίνα. Τα υπόλοιπα είναι προϊόν των χρημάτων και των λαθών μου”.
Ο αθλητισμός έκανε τον Αργεντινό σούπερ σταρ και τον ανέδειξε, με τα λάθη του και τις αδυναμίες του. Γιατί ο “θεός” της μπάλας ήταν και αυτός άνθρωπος και είχε ουκ ολίγες. Ήταν, όμως, και αυθεντικός. Γι’ αυτό και λατρεύτηκε από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Το όνομα Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα είναι συνώνυμο του ποδοσφαίρου.
