Αν είχα 1 ευρώ για κάθε φεμινιστικό post που είδα αναρτημένο στο Facebook την Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου για να ξέρετε πότε να μου στείλετε λουλούδια), τότε σίγουρα θα έγραφα αυτές εδώ τις γραμμές δίπλα στην πισίνα του εξοχικού μου στις Μαλδίβες. Όλα περί ισότητας, όλα για έναν καλύτερο κόσμο, όπου άντρας και γυναίκα θα μοιράζονται τα ίδια δικαιώματα. Μιλώντας για ισότητα, ωστόσο, δεν αναφερόμαστε μόνο στο δικαίωμα ψήφου. Αρκεί μόνο να κοιτάξεις γύρω σου για να διαπιστώσεις και μόνος σου, ότι εν έτει 2016 δεν έχουμε καταφέρει ούτε να πλησιάσουμε στην έννοια της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων.
Σίγουρα σου είναι οικεία η άποψη ότι όσο περισσότερο δέρμα δείχνει μια γυναίκα, τόσο πιο «ανήθικη» είναι. Όχι, δεν ισχύει μόνο για τις μουσουλμανικές χώρες, όπου οι γυναίκες αφήνουν μόνο την περιοχή των ματιών ακάλυπτη, μα και στον «ανεπτυγμένο» δυτικό κόσμο που τόσο αρέσκεται να αυτοπροβάλλεται. Είναι σχεδόν αναπόφευκτο για μια κοπέλα που φοράει ένα λίγο πιο κοντό ρούχο να μην ακούσει ένα «ψιτ» στο δρόμο από κάποιον άδικα περήφανο για την τεστοστερόνη του, συνοδευόμενο από φράσεις που ποτέ δε συγκίνησαν καμία. Έτσι, λοιπόν, πατέρας και γιός αισθάνονται το χρέος να προφυλάξουν τα θηλυκά της οικογένειας από τη συμπεριφορά του ίδιου τους του φύλου. Σα να λέμε «Πρόσεχε τι φοράς, γιατί κάποιοι άντρες δεν έχουν μάθει να ελέγχουν τις ορμές τους.» Πόσες φορές όμως έπιασε ένας πατέρας το γιό του για να του πει να προσέχει πώς μιλάει στις γυναίκες;
Εκτός από τη λανθασμένη – προφανώς – αντίληψη περί ενδυμασίας των γυναικών, υπάρχει, φυσικά, και η άποψη πως ένας άντρας για να είναι αντάξιος του τίτλου που φέρει, πρέπει να έχει εμπειρίες με πολλές γυναίκες στη ζωή του. Μια γυναίκα, αν έχει εμπειρίες από εξίσου πολλούς άντρες, κάθε άλλο παρά αξίζει τα ίδια εύσημα. Ο περίγυρος θα αρχίσει να μιλάει και να κρίνει αυτήν της τη στάση δίχως να αναρωτιέται πώς θα αντιδρούσε αν έβαζε στη θέση της έναν άντρα. Στην πραγματικότητα όμως, το πόσες ερωτικές εμπειρίες έχουμε στη ζωή μας, είναι καθαρά προσωπικό θέμα του καθενός και δεν αφορά κανέναν (εφόσον πάντα δε γίνεται εις βάρος κάποιου).
Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι η διάκριση των δύο φύλων ως προς την αντιμετώπισή τους από την κοινωνία υπάρχει και μάλιστα είναι έντονη. Δε μπορούμε να μιλάμε για ισότητα από τη στιγμή που οι γυναίκες δεν είναι απόλυτα ελεύθερες ούτε για τον τρόπο που ντύνονται. Και όχι, αγαπητά αρσενικά, καμία δεν έτρεξε πίσω από το αυτοκίνητο που της κόρναρε.
