Όταν ήμασταν μικρά παιδιά, έχοντας μέσα μας τον κόσμο σαν μια πλαστελίνη που την πλάθαμε όπως θέλαμε, παίζαμε, γελούσαμε, ονειρευόμασταν και λέγαμε τι θα γίνουμε όταν μεγαλώσουμε με μια σιγουριά που είχε πηγή από την τεράστια θέληση και δίψα που έχει ένα παιδί για το μέλλον.
Σε αυτά τα ωραία χρόνια, οι δικοί μας άνθρωποι θα παρατήρησαν κάποιες κλίσεις και δεξιότητες, με αποτέλεσμα να φροντίσουν να επενδύσουν σε αυτές και να έρθουμε πιο κοντά στο ταλέντο μας, δουλεύοντας το. Άλλοι πάλι, λόγω οικονομικών κυρίως δυσχερειών, μας ώθησαν σε μια κατεύθυνση που μάλλον αφορούσε περισσότερο το δικό τους απωθημένο, παρά το δικό μας μέλλον. Άλλωστε πώς να επιλέξει μόνο του ένα παιδί ή ένας έφηβος την επαγγελματική του κατεύθυνση;
Πολλοί από τους συμμαθητές μας, ήδη από το λύκειο γνώριζαν με σιγουριά και επέλεξαν τις σπουδές που θέλουν να ακολουθήσουν. Πολλοί επίσης, αναποφάσιστοι ακόμα, διάλεξαν κάποιες σχολές με κριτήριο την ικανοποίηση του περίγυρου. Τι γίνεται όμως όταν και οι μεν και οι δε έρχονται σε επαφή είτε με το επάγγελμα, είτε με τις σπουδές που δεν τους αρέσει;
Μεγαλώνοντας αρχίζουμε και αποκτούμε συνείδηση. Έχουμε την δυνατότητα να θέσουμε κάποια ερωτήματα στον εαυτό μας, πάνω σε ένα ζήτημα το οποίο είναι από τα πιο σημαντικά στη ζωή μας και αυτό είναι το επαγγελματικό. Η ηλικία των 20 είναι μια έντονη ηλικία, γεμάτη ενέργεια και βλέψεις για το μέλλον. Ακόμα και αν έχουμε περάσει ήδη σε μια σχολή που δεν μας αρέσει, ακόμα κι αν εργαζόμαστε σε έναν τομέα που βλέπουμε ότι δεν μας ταιριάζει, ποτέ δεν είναι αργά να αναθεωρήσουμε τον προσανατολισμό μας.
Είναι πολύ σημαντικό να εκφραζόμαστε μέσω της εργασίας μας, να αγαπάμε το επάγγελμα και να μας αποφέρει χρήματα. Όλοι μας αμφιταλαντευτήκαμε ή αμφιταλαντευόμαστε ακόμα για το τι μας ταιριάζει. Μπορούμε να παρακολουθήσουμε σεμινάρια επαγγελματικού προσανατολισμού και να συμβουλευτούμε ειδικούς που θα μας βοηθήσουν. Σημαντικό είναι να αναρωτηθούμε πόσο καλά γνωρίζουμε το εαυτό μας, που έχουμε κλίση, ποια είναι πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μας. Λύσεις υπάρχουν αρκετές, ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες κοινωνικοοικονομικές εποχές.
Ας μην μας παίρνει λοιπόν από κάτω, μα πάνω από όλα όχι μιζέρια. Ψυχραιμία και καθαρά μάτια θέλει, ώστε να δούμε που ανήκουμε τόσο επαγγελματικά, όσο και κοινωνικά. Ο κόσμος γύρω μας είναι και μέρος του εαυτού μας, ένα μέρος προσβάσιμο που μπορούμε να δοκιμάσουμε και να πειραματιστούμε, ώστε να απορρίψουμε ή και να υποδεχτούμε καινούργια πράγματα.
