Τον τελευταίο καιρό ζούμε όλοι μας στον πυρετό της οικονομικής κρίσης. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από νέα μέτρα για μειώσεις μισθών και αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων, τα ποσοστά ανεργίας πολλαπλασιάζονται και υποβόσκει ο κίνδυνος χρεωκοπίας. Καθώς, λοιπόν, οι συνθήκες ζωής αλλάζουν θα ήταν αδιανόητο να μην αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Ο συναισθηματικός μας κόσμος πλήγεται από ένα φαύλο κύκλο γεγονότων που έχει ως επακόλουθα συναισθήματα την απογοήτευση, το θυμό, στεναχώρια, ενοχές, απαισιοδοξία και άλλα τόσα, τα οποία το λιγότερο που προκαλούν είναι έντονες καταστάσεις άγχους και θλίψης. Εδώ είναι που ο φαύλος κύκλος αναπαράγεται, όταν τα συναισθήματα αυτά έχουν με τη σειρά τους άμεσο αντίκτυπο στις ανθρώπινες σχέσεις.
Αυτή η ποιότητα ζωής, οι γρήγοροι ρυθμοί της και κυρίως ο αγώνας για επιβίωση δημιουργούν συνεχείς εντάσεις, διαμάχες, διαφωνίες στη δουλειά και κυρίως μέσα στα σπίτια, στα οποία ο στόχος της προσφοράς των «προς το ζην» είναι κοινός, αλλά ο καθένας προσπαθεί ως μονάδα, αν τουλάχιστον δεν αναφερόμαστε σε μια οικογένεια με τη δική της επιχείρηση που τα μέλη της απασχολούνται σε αυτή.
Καθημερινά, τα μέλη μιας οικογένειας, αλλά και του στενού κοινωνικού περιβάλλοντος του καθενός, έρχονται σε διενέξεις, ξεσπούν όλο το θυμό τους στους συγγενείς τους. Πάντα γνωρίζουμε πως η οικογένεια μας θα κατανοήσει τη ψυχολογική μας κατάσταση, θα μας συγχωρέσει και θα ξεχάσει την άσχημη συμπεριφορά μας. Αυτό που εμείς ξεχνάμε όμως είναι ότι αυτή η οικογένεια είναι πάντα εκεί, να δείξει την αγάπη της, να μας συμπαρασταθεί στα δύσκολα και να μας δώσει ώθηση για να γίνουμε καλύτεροι.
Η κακή ψυχολογική μας κατάσταση πολλές φορές μας αποτρέπει από το να δείξουμε τι νιώθουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε και που κανείς μας δεν θέλει να σκέφτεται ότι μπορεί να πάθουν κάτι κακό. Τελικά μόνο όταν το σκεφτεί αυτό κάποιος ξεχνάει τα νεύρα, τη δύσκολη μέρα και κάθε είδους εμπόδιο και δυσκολία που συνάντησε. Αποφασίζει να δείξει σε αυτούς τους ανθρώπους εκείνα τα όμορφα συναισθήματα που χάνονται μέσα στην καθημερινή βιοπάλη.
Ξέρετε, αν ποτέ σκεφτείτε ότι πέρασε μία στιγμή που θέλατε να πείτε «σ΄αγαπώ» σε κάποιο δικό σας πρόσωπο και δεν το κάνατε, τρέξτε να του το πείτε. Αν κλείσετε τα μάτια και παρά την κούραση και το στρες θέλετε να αγκαλιάσετε τους γονείς, τα αδέρφια, τους φίλους, το σύντροφο σας, πηγαίνετε και δώστε τους μία τεράστια αγκαλιά. Οι στιγμές περνάνε, η ζωή περνάει και μια στιγμή που δείξαμε την αγάπη μας μένει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη. Αυτή η στιγμή κάνει τη ζωή μας άξια να τη ζούμε, καθώς είναι μια στιγμή για πάντα!
Γράφει η Εύα Σμαραγδάκη
