Αγαπημένε γονέα, ξέρω γιατί με ρωτάς. Καταλαβαίνω ότι με αγαπάς, ότι ίσως να αγχώνεσαι για΄μένα, αλλά δεν είναι το μόνο πράγμα που σκέφτομαι. Δεν είμαι μηχανή, δεν με προγραμματίζεις.
Ίσως να φαίνομαι επιθετικός, αλλά σκέψου ότι δεν είμαι μόνο ένα πτυχίο. Προσπαθώ να καλύψω άλλες τόσες ανάγκες που έχω ως πολύπλευρη προσωπικότητα. Αλλά όλοι έτσι είμαστε. Οι τόσες ανάγκες μας δεν μπορούν να πλαισιώνονται από μία. Είναι φυσιολογικό να θέλουμε να ξεφεύγουμε από τα πλαίσια του πανεπιστημίου. Που παρεμπιπτόντως δεν διαφέρει τόσο με εκείνα τα ξεχασμένα σχολικά χρόνια. Κι εδώ θέλει προετοιμασία, κι εδώ υποχρεούμαστε να περνάμε από εξετάσεις, αλλά δεν υπάρχει αναγκαστική παρακολούθηση με απουσίες.
Τώρα όμως έχω χρόνο. Έχω χρόνο να κάνω πράγματα, να χαλαρώσω, να βγω για το καφεδάκι μου, να δουλέψω γιατί δεν είμαι πλέον παιδί και θέλω το κάτι παραπάνω. Πλέον, δεν μπορώ να είμαι όλη την ώρα σπίτι. Δεν έχει καρφιά η καρέκλα όχι, και ούτε τα γράφω όλα και βγαίνω μόνο έξω. Αλλά νιώθεις διαφορετικά όταν ξεφεύγεις από εκείνη την γυάλα των μαθητικών χρόνων.
Γυάλα γιατί βλέπαμε καθημερινά τα ίδια και τα ίδια. Δεν υπήρχε κάτι να μας ιντριγκάρει και να μας βάλει σε μια ένταση. Γνωρίζω συνεχώς νέο κόσμο, δεν βλέπω κάθε μέρα τους ίδιους ανθρώπους και μου αρέσει αυτό. Τα μαθήματα είναι η προτεραιότητά μου, αλλά άσε με να το απολαύσω. Θέλω να δουλέψω να βιώσω μία διαφορετική εμπειρία, να πιάσω εκείνα τα λεφτάκια και να εξατμίσω όπως εγώ θέλω. Ούτως ή άλλως, τα πλάνα θέλουν και λεφτά και δεν μπορείς να εξελιχθεί μονάχα μέσω μίας – πανομοιότυπης με σχολικής – ρουτίνας.
Τώρα ο χρόνος φαίνεται άπλετος και θέλω να τον ξοδέψω όπως θέλω εγώ. Θα σε ακούσω όταν μου λες να εστιάσω στην σχολή μου, όταν την παραμελώ και θα σε ακούσω όταν μου πεις ότι αναλώνομαι στην δουλειά και δεν βγαίνω, όμως πρέπει να δοκιμάσω και λίγο τα όριά μου.
Υ.Γ.: Ευχαριστώ που είσαι εδώ για εμένα, αλλά μην μου λες ανά βδομάδα να ξεστραβωθώ.
