«Μια βραδιά γλυκού καλοκαιριού, αν και Νοέμβριος», όπως λέει η Χριστίνα, συναντηθήκαμε τυχαία και δέχτηκε αμέσως να μιλήσουμε για την παράσταση της, για τους νέους και την επαφή τους με το θέατρο. Εγώ την ευχαριστώ πολύ για την άμεση ανταπόκριση της, αλλά και για την ωραία κουβέντα μας.
Καλώς ήρθες στην πόλη μας!
Καλώς σας βρήκα. Είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στην Χαλκίδα για παράσταση και θα έλεγα πως είναι πολύ καλός προορισμός για του Αθηναίους, αφού είναι νησί, αλλά παράλληλα σε μικρή απόσταση από την Αθήνα.
«Τα τετράδια της Ανζέλ Κουρτιάν» είναι ο τίτλος της παράστασής σου. Τι αφορά;
Το θέμα της παράστασής μας είναι η γενοκτονία των Αρμενίων και η Μικρασιατική Καταστροφή. Η πρωταγωνίστρια είναι αυτόπτης μάρτυρας και βιώνει την καταστροφή. Θα δούμε τον πόλεμο μέσα από τα μάτια της μικρής Ανζέλ, όπου μετά χάνεται με την οικογένειά της, ανταμώνουν ξανά στη Μυτιλήνη, καταλήγουν στην Κρήτη για να βρεθούνε στα Καμίνια και από εκεί στην Κοκκινιά. Η παράσταση είναι μονόλογος, κατά τον οποίο ξεφυλλίζω τα τετράδιά της. Σύντροφος μου σε αυτό το ταξίδι, ο Haig Yazjian, σολίστας στο ούτι και φωνή.
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στις Ιωνικές Γιορτές στο Άλσος της Νέας Σμύρνης, με παραγωγό τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Νέας Σμύρνης, σε ένα κατάμεστο χώρο 2.000 ατόμων που στο τέλος κλαίγαν με λυγμούς. Στην Χαλκίδα θα είμαστε για δύο παραστάσεις Τρίτη 14 και Τετάρτη 15 Νοεμβρίου στις 20.00 στο Αμφιθέατρο Π.Ε. Ευβοίας (Λ. Χαινά 93).
Πόσο απαιτητικός είναι σαν ρόλος;
Πολύ! Καταρχάς το ομότιτλο βιβλίο μου το έδωσε η Νέλλη Χανικιάν, η κόρη της πρωταγωνίστριας. Συγκινήθηκα πραγματικά και γι΄αυτό το λόγο αποφάσισα να του δώσω θεατρική μορφή. Ασχολήθηκα προσωπικά τουλάχιστον 6 μήνες για τη μεταφορά του βιβλίου στο θέατρο. Είναι μία ιστορία που αξίζει να ακουστεί και αφορά τη μεγαλύτερη ίσως ιστορική τρύπα της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας, τη Μικρασιατική Καταστροφή και την γενοκτονία των Αρμενίων. Άλλωστε, είναι η πρώτη φορά που έρχεται σε πρώτο πλάνο η γενοκτονία των Αρμενίων.
Εκτός από ιστορικά στοιχεία, ποιο είναι το μήνυμα που περνά η παράσταση;
Ότι η ανθρωπότητα πρέπει να αναγνωρίζει τα εγκλήματα του παρελθόντος για να μην επαναληφθούν.
Μιλάς για το έργο τόσο ένθερμα που ο ακροατής ανυπομονεί για το έργο.
Η αλήθεια είναι πως για΄μένα το έργο είναι και ζήτημα τιμής. Ίσως με επηρεάζει η μικρασιατική και αρμένικη καταγωγή μου, αφού από την πλευρά της μητέρας μου κατάγομαι από τη Σινασό της Καππαδοκίας.
Πόσο απαιτητικός είναι ο μονόλογος;
Η αλήθεια είναι πως παρόλο που υπηρετώ το θέατρο πολλά χρόνια και έχω αναμετρηθεί με δύσκολους ρόλους, είναι η πρώτη φορά που το έργο που παίζω είναι μονόλογος και είναι πράγματι πολύ δύσκολο, αλλά κυρίως γοητευτικό. Κι όταν η Νέλλη Χανικιάν ήρθε στην παράσταση και την είδα συγκινημένη, ένιωσα υπερήφανη, γιατί για΄μένα ήταν ουσιαστικό το έργο να είναι αντάξιο του ήθους της ηρωίδας μου.
Εκτός από αυτό, ποιο είναι το πιο ωραίο κομπλιμέντο που έχεις εισπράξει;
Έχω ακούσει πολύ όμορφα λόγια στο πέρασμα των ετών και αυτή είναι μεγαλύτερη ανταμοιβή μου. Το πιο πρόσφατο είναι πως για το σημερινό ρόλο μου, μου είπαν πως «Ένιωθαν πως είχε ζωντανέψει μπροστά τους». Αλλά και στην παράσταση μας στο ιστορικό θέατρο της Ερμούπολης στη Σύρο, ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν μαγικός, δεν θα μπορούσα να εκφράσω με λόγια τα συναισθήματά μου.
Φανταζόσουν αυτό το συναίσθημα όταν έγινες δεκτή στην σχολή του Εθνικού; Και πώς αποφασίζει κάποιος που φοιτά στο Πολιτικό της Νομικής να γίνει ηθοποιός;
Το πρωί φοιτήτρια στο Πολιτικό, μετά φοιτήτρια στο Εθνικό, από όπου αποφοίτησα ως αριστούχος. Το βράδυ είχα και ένα μικρό ρόλο στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, σε μία παράσταση του Ζυλ Ντασέν. Η αλήθεια είναι πως από μικρή έλεγα πως θα γίνω ηθοποιός, απαίδευτα και λίγο επιπόλαια ως παιδί. Από τη μία, λοιπόν, η τύχη και το πείσμα μου με οδήγησαν στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έχοντας όμως από το ξεκίνημα μου πολλές πληροφορίες, ανακάλυψα ότι το θέατρο ήταν αυτό που ήθελα πραγματικά, να ξυπνάω και να ξεκολλάω από το χαρτί ηρωίδες.
Νομίζω βίωσες αυτό που οι περισσότεροι νέοι βιώνουν σήμερα: Να πρέπει να κάνεις πολλά πράγματα παράλληλα για να επιβιώσεις. Τι θα συμβούλευες αυτά τα παιδιά που προσπαθούν να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους;
Θα τους έλεγα να μην αφήσουν ποτέ το όνειρο τους, όσο δύσκολο και αν είναι. Η αλήθεια είναι πως κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της και κάθε καινούργιο ξεκίνημα τις δικές του. Αλλά όταν θες κάτι πάρα πολύ, αλλά πραγματικά πολύ, όταν κάτι γίνεται για΄σένα ζήτημα ζωής και θανάτου, τότε το πετυχαίνεις. Και για΄μένα αυτό έγινε κάποια στιγμή το θέατρο. Ήταν ο τρόπος που εκφραζόμουν, που μου έδινε τη δυνατότητα να υπάρχω…
Κρίνοντας από την εμπειρία που διαθέτεις, έχουν οι νέοι επαφή με το θέατρο;
Τα τελευταία χρόνια βλέπω πολύ νέο κόσμο στο θέατρο, παρόλες τις κοινωνικοπολιτικές δυσκολίες που διανύουμε. Κι αυτό είναι παρήγορο και αισιόδοξο.
Οι νέοι, ειδικά ο θεατής, βιώνουν μία μοναδική στιγμή παράλληλα με τον ηθοποιό. Το θέατρο είναι μία μυσταγωγία. Ο ηθοποιός γίνεται συνένοχος με τον θεατή. Ο ηθοποιός καλείται να δημιουργήσει τις συνθήκες ενός παραμυθιού και να βάλει μέσα σε αυτό το παραμύθι τον θεατή. Είναι κάτι ζωντανό, είναι κάτι που πάλλεται, που χτυπάει η καρδιά και όλο αυτό μεταφέρεται. Γι΄αυτό το θέατρο έχει πολύ ωραία ενέργεια.
Πού αλλού θα ταξιδέψει η παράσταση;
Μετά τη Χαλκίδα θα ταξιδέψουμε στο Royal Theater στην Πάτρα και από 30 Νοεμβρίου στην Κρήτη, σε ένα μέρος που έζησε και λάτρεψε η ηρωίδα μου. Επίσης, υπάρχουν συζητήσεις για μεταφορά του έργου στο εξωτερικό στο Λονδίνο, στις Βρυξέλλες και στην Γαλλία.
Ευχαριστούμε πολύ την Χριστίνα Αλεξανιάν για την συνέντευξη που μας παραχώρησε. Εμείς με τη σειρά μας να της ευχηθούμε καλή επιτυχία στα επόμενα βήματά της.
