Στο Sex and The City υπάρχει αυτή η σκηνή. Κι ενώ με χαρακτηρίζει μια σχέση αγάπης-απέχθειας με το συγκεκριμένο σίριαλ, σε αυτήν την σκηνή και μόνο βρίσκεται το ζουμί όλων όσων θα ήθελα να μπορώ να πω σε αυτό το κείμενο.
Όλοι έχουμε βρεθεί πιστεύω σε αυτήν την κατάσταση. Δε γνωρίζω αν είναι δυνατόν η είδηση ότι κάποιος προσφάτως πρώην σύντροφός μας είναι σε σχέση, να αφήσει κάποιον τελείως αδιάφορο. Ανάλογα πάντα με το πόσο σημαντικός ήταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος για τη ζωή μας, το διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τον χωρισμό, τη δική μας κατάσταση εκείνη τη στιγμή, καθώς και το στίγμα που μας άφησε η πρώην σχέση μας, το άκουσμα αυτής της είδησης μπορεί να είναι πιο επώδυνο από ό,τι επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παραδεχτεί.
Κι ενώ αρχικά μπορεί να νιώσεις την ανάγκη να το γελοιοποιήσεις όλο αυτό στο μυαλό σου, να υποτιμήσεις την αξία της νέας πληροφορίας και να θεωρήσεις ότι δε συμβαίνει και τίποτα, δε θα αργήσει η στιγμή που θα παραδεχτείς ότι συμβαίνει και παρασυμβαίνει! Κάνε όσα μούτρα θες, γέλασε όσο θες με τις γλυκανάλατες τσιχλοφουσκέ φωτογραφίες τους, το πράγμα δεν αλλάζει. Υπάρχει μια δεδομένη κατάσταση εδώ που εσύ μπορείς να την κοιτάς από μακριά, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να την αλλάξεις. Κι εδώ βάζεις μια τελεία.
Ή και όχι. Όχι μόνο δε βάζεις τελεία, αλλά εδώ ξεκινά το πιο αυτοκαταστροφικό στάδιο της υπόθεσης. Αφού αποδέχεσαι ότι είναι ζευγάρι, συνειδητοποιείς και όλα τα ζευγαρίστικα πράγματα που κάνουν μαζί. Ξαφνικά αυτή η σκέψη σου γίνεται εμμονή. Τους βλέπεις μπροστά σου στις φωτογραφίες που ανεβάζουν, εκείνες τις φωτογραφίες που αντανακλαστικά κορόιδευες όταν τις είδες για πρώτη φορά. Επιστρέφεις στο προφίλ του με πλήρη συνείδηση ότι αυτή τη φορά είναι δεδομένο ότι θα πληγωθείς.
Παρ’ όλα αυτά το κάνεις και ξαναβλέπεις τις ίδιες φωτογραφίες μόνο που αυτή τη φορά λένε και ιστορίες. «Κοίτα αυτήν τη φωτογραφία που ανεβάσαμε από ένα οικογενειακό τραπέζι. Καλά άκουσες, οικογενειακό. Ναι, ξέρουμε τι θα πεις. Εσύ δεν ήθελες ποτέ οικογενειακό τραπέζι και γνωριμίες με τους γονείς. Ναι αλλά τώρα που το βλέπεις έτσι μπροστά σου, δεν το θες; Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό για το ζευγάρι; Και να το ήθελες δεν μπορείς να το έχεις. “Τώρα το προλάβαμε εμείς. Και κοίτα καλύτερα τον χώρο. Πάρε για λίγο τα μάτια σου από το αγκαλιασμένο ζευγάρι και κοίτα τι είναι τριγύρω; Σου θυμίζει κάτι το background; Σου θυμίζουν κάτι αυτά τα έπιπλα; Έχεις πιει ποτέ από αυτά τα ποτήρια; Σωστά, κατάλαβες.”
Κι αυτή η σκέψη κάνει μια φωλίτσα στο μυαλό σου και δε φεύγει για μέρες. Τους φαντάζεσαι ως το ιδανικό ζευγάρι, το πρότυπο όλων των ζευγαριών. Αγαπιούνται και το λένε γιατί δεν έχουν εγωισμό. Αγαπιούνται και το λένε και στους γύρω τους, όχι από επιδειξιομανία, αλλά γιατί είναι τόσα τα συναισθήματα που τους είναι αδύνατον να τα παγιδέψουν στους 4 τείχους του μυαλού τους και του σπιτιού τους. Και αφιερώνουν χρόνο ο ένας στον άλλον, δημιουργώντας ωραίες στιγμές και αναμνήσεις που θα έρθουν να σβήσουν τις δικές σας. Οι δικές σας είναι ξεθωριασμένες και ασπρόμαυρες, ενώ οι δικές τους αναμνήσεις είναι ζωντανές, στραφταλιζέ και δονούνται. Περιποιούνται ο ένας τον άλλον, ειδικά όταν κάποιος από τους δύο αρρωσταίνει ή δεν έχει καλή διάθεση. Πηγαίνουν διακοπές, κάνουν ταξίδια κι αν δεν κάνουν, εξιστορούν ο ένας στον άλλον τα ταξίδια που θα ήθελαν να κάνουν μαζί. Νιώθουν τυχεροί που οι συγκυρίες τους επέτρεψαν να γνωριστούν και τώρα να είναι μαζί και κάθε μέρα εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους.
Πού να γνωρίστηκαν; Τι να της βρήκε; Πού πήγαν πρώτο ραντεβού; Πόσο περιμένανε πριν κάνουν σεξ;
Γιατί κάνουν και σεξ, αυτό που το πας; Σίγουρα κάνουν εξαιρετικό σεξ και δεν έχουν λόγο να βαρεθούν ποτέ. Μαγικό, ζωώδες, ερωτικό και υπερθεαματικό σεξ. Χωρίς ταμπού, χωρίς κόμπλεξ. Μόνο με αγάπη. Σίγουρα έχουν ανακαλύψει λειτουργίες του σώματός τους που δεν γνώριζαν καν ότι υπάρχουν, έχουν εφεύρει καινούργιες στάσεις κι έχουν να διηγούνται αρκετά προσωπικά ρεκόρ και «πρώτες φορές» που μοιράστηκαν μαζί. Κάνουν σεξ πάνω στα ίδια σεντόνια που το κάνατε κι εσείς και στο τέλος πέφτουν και κοιμούνται αγκαλιασμένοι. Ακόμα κι αυτό το κάνουν καλά. Δεν στριφογυρίζουν επί μισή ώρα μέχρι να βρουν τη σωστή μαθηματική φόρμουλα που επιτρέπει μια όσο το δυνατόν πιο άνετη αγκαλιά. Όχι, απλά αγκαλιάζονται και σαν κομμάτια παζλ, τα σώματά τους ταιριάζουν απόλυτα κι έτσι τους βρίσκει το πρωί. Γιατί μέχρι και η ανατομία τούς σιγοντάρει!
Η νέα κοπέλα κοιμάται πάνω στο μαξιλάρι «σου», πίνει καφέ από την αγαπημένη «σου» κούπα και μετά το μπάνιο σκουπίζεται με τη δική «σου» πετσέτα. Λες να έχει μείνει λίγο δικό σου DNA κάπου μέσα στο σπίτι; Είσαι το φάντασμα της πρώην. Θυμάσαι όταν εσύ είχες μπει σε αυτή τη σχέση; Κι εσύ σκεφτόσουν από καιρό εις καιρόν το φάντασμα της τότε πρώην και τι μπορεί να είχαν μοιραστεί αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ τους. Είχες αναρωτηθεί πολλές φορές τι ίχνη να τους άφησε αυτή η σχέση και αν πονάνε ακόμη ο ένας για τον άλλον. Και τώρα αυτή η πρώην είσαι εσύ. Και όλο αυτό είναι μέρος μιας αλυσίδας την οποία δεν μπορείς να αποφύγεις. Θα ξαναγίνεις νυν και θα ξαναγίνεις πρώην και όλο αυτό θα φέρει μια διαφορετική σημασία κάθε φορά, αλλά οι δεύτερες σκέψεις δε θα τελειώσουν ποτέ.
Μπορεί να νιώθεις ακόμη την ανάγκη να παίξεις την ασθενική ηρωίδα, που είναι το θύμα της κατάστασης, αν αυτό σε βοηθάει στο να βιώσεις τα πράγματα κάπως πιο δραματικά. Κι ενώ δεν αμφιβάλλω στο ελάχιστον για τον πόνο και την ενόχληση που μπορεί να νιώθεις, πρέπει παρ’ όλα αυτά να δεις το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις.
Κάθε ζευγάρι, λοιπόν, είναι καταδικασμένο στην ωμή, καθημερινή πραγματικότητα. Το ίδιο και το συγκεκριμένο ζευγάρι, για το οποίο εδώ που τα λέμε δεν ξέρεις τίποτα. Αυτό σημαίνει πως παρόμοια προβλήματα με αυτά που είχατε εσείς, δεν αποκλείεται να έχουν κι αυτοί. Μπορεί να έχουν και περισσότερα, δεν μπορείς να γνωρίζεις. Όλα αυτά μην τα σκεφτείς χαιρέκακα, αφού δεν μειώνουν αναγκαστικά την αξία της σχέσης τους. Είναι απλώς ένα γεγονός. Όλα τα ζευγάρια αντιμετωπίζουν πού και πού δυσάρεστες στιγμές ακόμη και προβλήματα.
Οι χαρούμενες εικόνες που βλέπεις να προβάλλουν στα social media είναι απλά θραύσματα καθημερινότητας, αλλά όχι ολόκληρη η εμπειρία της κοινής τους ζωής. Κι όχι, δεν ανεβάζουν αναγκαστικά αυτές τις φωτογραφίες για να σου μπουν στο μάτι, για να σου τρίψουν την ευτυχία τους στο πρόσωπο και να σου αποδείξουν πόσο υστερείς. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά κι απλά συνειδητοποίησε ότι σε αυτήν την εξίσωση το όνομά σου δεν υπάρχει. Ο ρεαλισμός, ο ρεαλισμός θα μας σώσει!
