Όποιος συμφωνεί μπορεί να σηκώσει το χέρι του. Με δημοκρατικές διαδικασίες, θα δούμε ένα πλήθος εφήβων (κι όχι μόνο), να σηκώνουν δειλά και διστακτικά το χέρι τους, έχοντας καταληφθεί από αμηχανία και ντροπή. Γιατί; Γιατί ένας τέτοιος – θα λέγαμε γελοίος – λόγος προβάλλεται ως παράγοντας που ξεθωριάζει σχέσεις και ενισχύει κάθε πιθανή καχυποψία.
Και τότε τα σενάρια πληθαίνουν και ο εγκέφαλος μοιάζει να γυρίζει ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Ένα like σε ένα κοντινό φίλο που η οικειότητα με τη σύντροφο φαίνεται να «ξεπερνάει» τα φυσιολογικά όρια είναι ένα πρώτο αίτιο για καβγά. Ακόμη ένα like σε μια σελίδα με ένα έτσι «προχωρημένο» περιεχόμενο μπορεί να κινήσει υποψίες για το ότι δεν είσαι η μοναδική που σκέφτεται ερωτικά και ότι πλέον δεν υπάρχει η παραδεδεγμένη εκείνη αποκλειστικότητα. Σενάρια έρχονται και φεύγουν ή ενισχύονται με λάσπη, χωρίς καμία ουσία ή λογική εξήγηση. Αλλά βέβαια το αποκορύφωμα είναι ένα σχόλιο σε μία φωτογραφία με έναν όμορφο απεικονιζόμενο και μία καρδούλα στο τέλος που θα σημάνει την αρχή του πολέμου. Και ξαφνικά, ένας περίεργος ηλεκτρισμός φορτίζει την ατμόσφαιρα, με τις εντάσεις στα ύψη.
Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι από την «Αρχική Σελίδα» δε γλιτώνει κανείς. Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι η αποδοχή ενός αγνώστου (για τις θιγμένες) ή άγνωστης (για τους θιγμένους) είναι το σήμα κατατεθέν για ανάκριση κάτω από την λάμπα ή βρασμένα αβγά κάτω από τις μασχάλες. Ναι, διακρίνατε μία μικρή υπερβολή, αλλά για να επανέλθουμε σε κάτι πιο ρεαλιστικό. Μήπως δεν αληθεύει εκείνη η υπερβολή μέσα από ανεβασμένες εντάσεις;
Η πέτρα του σκανδάλου είναι εξωπραγματικά αίτια που μολύνουν το μυαλό μας. Δημοσιεύσεις που υποννοούν πράγματα, μας δίνουν τροφή να τα παρερμηνεύουμε. Να αναπαράγουμε συνεχώς θεωριές και τακτικές για να περάσουμε τα δικά μας μηνύματα, θέλοντας να παιδεύσουμε, ξεφεύγοντας από κάθε στοιχείο ειλικρίνειας. Συμφωνείτε, λοιπόν;
