Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μία εποχή όπου η παροχή δικαιωμάτων και ελευθεριών θεωρείται απαραίτητη και αυτονόητη. Σε μια εποχή που ο καθένας είναι κύριος και υπεύθυνος του εαυτού και των πράξεων του. Η αντίληψη αυτή μοιάζει ακλόνητη και αδιαμφισβήτητη, η πραγματικότητα όμως διαφέρει έως ένα βαθμό, από αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως ακλόνητο. Μερικές φορές οι επιλογές, οι πράξεις μας καθορίζονται από ποικίλους παράγοντες, που μας οδηγούν σε αποτελέσματα διαφορετικά σε σχέση με αυτά που είχαμε κατά νου, χωρίς βέβαια να το επιδιώκουμε ή να έχουμε πλήρη συνείδηση αυτού. Είναι μια διαδικασία υποσυνείδητη.
Δεν είναι απίθανο να παρέχουμε εμείς οι ίδιοι, έμμεσα, αυτή την δυνατότητα στα άτομα που μας περιβάλλουν, εξαιτίας της αγάπης και της αδυναμίας που τρέφουμε για το πρόσωπο τους. Κατά συνέπεια τους μετατρέπουμε ασυνείδητα σε προσωπικούς μας εξουσιαστές. Τους συνηθίζουμε, τους αγαπάμε και θαυμάζουμε πιθανώς τόσο πολύ, που υιοθετούμε τον τρόπο σκέψης τους. Μετατρέπουμε τον εαυτό μας κατά τέτοιο τρόπο, ώστε ορισμένες φορές να μας ελέγχουν, χωρίς να το συνειδητοποιούν ούτε εκείνοι.
Βέβαια, αυτό το φαινόμενο ξεχωρίζει ως προς τις διακυμάνσεις που το χαρακτηρίζουν. Ακουμπάει και τις θετικές και τις αρνητικές εκδοχές ταυτόχρονα. Μπορεί δηλαδή να επηρεαζόμαστε τόσο, ώστε να εθελοτυφλούμε απέναντι σε κάτι βλαβερό και τοξικό για εμάς, υπάρχει βέβαια και η περίπτωση του αντίθετου. Οι «εξουσιαστές» μας δηλαδή να μας προσφέρουν ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης πέρα από το συνηθισμένο, να μας προσφέρουν έναν διαφορετικό τοπίο, να ξεδιπλώνουν μπροστά μας διαφορετικούς ορίζοντες.
Αυτή, λοιπόν, είναι μία ήπια μορφή εξουσίας που μπορεί να ασκήσει κάποιος πάνω μας, καθώς υπάρχει και η πιο ακραία εκδοχή. Σε αυτήν πρωτοστατούν η προπαγάνδα και η χειραγώγηση. Αυτές οι μέθοδοι αποτελούν προσπάθεια επιρροής της σκέψης και της κρίσης, προσπάθεια προσανατολισμού προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση που εξυπηρετεί κάθε είδους σκοπιμότητες. Επιτυγχάνεται μέσω αυτών η παραπληροφόρηση, η διάδοση στερεοτυπικών αντιλήψεων, η λανθασμένη εκτίμηση γεγονότων, που βλάπτουν τα άτομα και τα καθιστούν έρμαια και φερέφωνα στα χέρια αυτών που επιβουλεύονται τη σκέψη, την έκφραση και την ελευθερία με την οποία συνεπάγονται.
Είναι εμφανές πως οι δύο αυτές έννοιες, της προπαγάνδας και της χειραγώγησης, συνδυασμένες επιφέρουν σοβαρότερα προβλήματα και με μεγαλύτερη έκταση, καθώς έχουν την ικανότητα να προκαλέσουν πνευματική τύφλωση και αποδιοργάνωση. Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και το γεγονός του κατά πόσο επιτρέπουμε εμείς οι ίδιοι και ανεχόμαστε την «εξουσία» των άλλων πάνω μας και σε ποιο βαθμό, γιατί το ήπιο και το ακραίο διαχωρίζονται από μία λεπτή γραμμή.
