Είναι μία Κυριακή σαν όλες τις άλλες. Ξυπνάς το πρωί, πας τουαλέτα, πλένεσαι, σκουπίζεσαι, πας στην κουζίνα, ανοίγεις το ντουλάπι και λες «Ας φτιάξω καφέ». Ο καφές είναι στα τελειώματα και εσύ βλαστιμάς για ακόμη μία φορά, επειδή δεν θυμήθηκες χθες που πήγες στο σούπερ μάρκετ να πάρεις καινούργιο πακέτο.
Είσαι λίγο πριν τα 30 και ακόμα βάζεις να δεις παιδικά στον καναπέ σου ή κάθεσαι στο δωμάτιο σου να χαζέψεις λίγο το instagram σου. Είτε να «ψαχουλέψεις» τους φίλους σου, είτε να κάνεις κάποια άκυρη αναζήτηση, είτε να δεις τα stories των φίλων σου (γιατί είσαι και λίγο κατίνα και δεν ξεχνάς την παλιά σου τέχνη κόσκινο). Αμά είσαι πολύ μπροστά και ψαγμένος, βάζεις να δεις καμιά Καρντάσιαν. Με τούτα και με εκείνα, είτε ζεις με τους γονείς σου, είτε μόνος/η, θα φας πάλι το κλασσικό κοκκινιστό της μαμάς με μακαρόνια ή ρύζι, αλλιώς το ελληνικό αθάνατο παστίτσιο που το γιορτάζεις για ακόμα δυο μέρες (γιατί η μανούλα δεν θα μπει πάλι αύριο στην κουζίνα! ΝΟΜΟΣ).
Τελειώνεις και με το οικογενειακό φαγητό κι εκεί που νιώθεις ότι θα εκραγείς, λες «Γιατί να μην δω λίγο φιλαράκια που τα έχω δει όσο και το Κωνσταντίνου και Ελένης;!». Ας τα δω… Έλα όμως που ψιλογλαρώνεις. Χτυπάει το ξυπνητήρι σου. Υπενθύμιση:Έχεις να βγεις ραντεβού! Σηκώνεσαι, κάνεις μπάνιο, δοκιμάζεις όλη την ντουλάπα σου και καταλήγεις να φορέσεις κάτι άνετο.
Στη διαδρομή σκέφτεσαι: Άλλο ένα αποτυχημένο ραντεβού, άλλο ένα ραντεβού χωρίς σκοπό. Χάσιμο χρόνου. Κι αν είναι τρελός και με σφάξει; Γιατί να το κάνω εγώ αυτό; Άμα βαρεθώ τι να κάνω; Και άλλες τόσες σκέψεις που σου τρυπάνε το μυαλό!
Φτάνεις στο ραντεβού σου, είσαι 10 λεπτά νωρίτερα στον Φάρο του Ψυχικού που έχεις κλείσει ως σημείο συνάντησης. Στέκεσαι σε μια γωνιά κρυμμένος/η και περιμένεις να τον/ην δεις να πηγαίνει στο σημείο σας. Παίρνεις βαθιά ανάσα. Νιώθεις ότι είσαι ο Πιτ ή η Ζιζέλ, οπότε περνάς το δρόμο με περπάτημα πασαρέλας του Versace.
Σε αντικρύζει και χαμογελάει. Εσύ ανταποδίδεις το χαμόγελο. Ένα φιλί στο μάγουλο, μια μυρωδιά ή ένα άγγιγμα μπορεί να σε μαγνητίσει. Κάθεστε για καφέ και το ανακριτικό ύφος και των δύο ξεκινάει. Ερωτήσεις, ερωτήσεις, ερωτήσεις. Ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, ένα γέλιο σε κερδίζει. Νιώθεις ευτυχισμένος/η!
Αρχίζεις από΄κει να ξαναζείς, ενώ σκέφτεσαι ότι από αύριο δίαιτα. Όλα ξεκινάνε, όλα αλλάζουν, όλα γίνονται έρωτας! Έρωτας, το μοναδικό πράγμα στον κόσμο που μπορεί να σε «πετάξει» στον παράδεισο, αλλά ταυτόχρονα και στην κόλαση (ακριβώς όπως και η πιστωτική σου).
Είναι όμορφο, αληθινό και συναρπαστικό, αλλά και ένας μεγάλος δάσκαλος! Δάσκαλος για τη ζωή σου, για την καρδιά σου, ένα φως που μπορεί να σε κάνει να μάθεις καλύτερα εσένα. Τότε όλα αλλάζουν και ένα ραντεβού γίνεται ένα ακόμα κεφάλαιο της ζωής σου, που κανείς δεν ξέρει το φινάλε ούτε τις εμπειρίες που θα πάρεις. Εύχεσαι να αξίζει, όποιο και να είναι το φινάλε…
Γράφει ο Sir Sante
