Scrollάρωντας την τελευταία εβδομάδα στο Facebook, είδα έντονα μία εικόνα, η οποία ίσως και να καθρεφτίζει έντονα την κοινωνία του σήμερα. Από την μία πλευρά, μία κοπέλα του δυτικού κόσμου να αναρωτιέται για την μάρκα του νέου της κινητού και από την άλλη πλευρά ένα παιδί από την Αφρική να σκέφτεται ποια ανάγκη του να καλύψει πρώτη, νερό η ψωμί;
Στην αναπτυσσόμενη Δύση που ζούμε οι περισσότεροι, οι βασικές μας ανάγκες είναι καλυμμένες, όπως είναι το νερό, το φαγητό, η στέγη. Έχουμε καλύψει ακόμα και τις ανάγκες μας για ασφάλεια, ιατρική περίθαλψη κτλ. Πλέον, μας απασχολούν περισσότερο θέματα κοινωνικής φύσεως: να έχουμε φίλους, να ταιριάζουμε στο περιβάλλον μας και να καλύπτουμε όχι και τόσο αναγκαίες ανάγκες, τα social media για παράδειγμα. Ιδού και το ερώτημα Samsung ή Αpple; Δεν μπορώ να πω πως όλοι μας είμαστε εξασφαλισμένοι και ζούμε μία άνετη ζωή, άλλα δεν μεγαλώσαμε με το βασικό αυτό μέλημα του να καλύψουμε τις αναγκες του νερού και της τροφής. Εγώ θα προσθέσω και της ειρηνικής διαβίωσης πλέον…
Σε αντίθεση με τις χώρες ενός τρίτου κόσμου, όπου ο μέσος όρος του πληθυσμού δεν έχει τρόπο να καλύψει αυτές τις δύο πολύ απλές ανάγκες, αλλά και να ζει σε καθεστώς ειρήνης. Βέβαια, ναι μεν, φταίνε οι κυβερνήσεις των κρατών αυτών, αλλά ακόμα περισσότερο φταίμε εμείς οι «αναπτυγμένοι» άνθρωποι του δυτικού κόσμου. Όχι μόνο δεν νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπο σαν σύνολο, αλλά ακόμα χειρότερα αυτό έχει εντυπωθεί τόσο ανεξίτηλα στην παιδεία μας και στον τρόπο που μεγαλώνουμε.
Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, εάν δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε την κατάσταση αυτή, να είμαστε ευγνώμων για όλα αυτά τα καλά και απαραίτητα υλικά αγαθά που έχουμε στην ζωή μας.
