Εκεί που όλα πήγαιναν καλά, ήρθε το αναπάντεχο. Ο αναπάντεχος έρωτας, αυτός που χρειάστηκε μόνο 3 δευτερόλεπτα να τον νιώσεις. Στο πρόσωπο του έρωτα, ήταν εκείνος που πάντα (εσωτερικά) είχες την καλύτερη των απόψεων. Κι όταν λέμε 3 δευτερόλεπτα, το εννοούμε βάση μελετών και στατιστικών.
Θεέ μου, υπέροχο συναίσθημα! Κυριεύει το μυαλό σου, συσπάται το κορμί σου, η ψυχή σου ταλαντεύεται και την καρδιά σου τρελαίνεται. Ξαφνικά το πρόσωπο σου είναι τόσο λαμπερό, σαν τον ήλιο, κάποιοι αναρωτιούνται αν έχεις καταφύγει σε κάποια ιατρική μέθοδο. Όχι, ο έρωτας σου αλλάζει ακόμα και το άρωμα που αποπνέεις στο διάβα σου. Ο αναπάντεχος όμως έρωτας, είναι δοσμένος κάπου αλλού. Αυτός ο έρωτας ο καρμικός, είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας. Αυτός που καμία συνθήκη δεν τον σκοτώνει!
Τι παράξενα παιχνίδια που παίζει η ζωή καμιά φορά. Αυτό το «timing» τελικά παίζει σημαντικό ρόλο. Αλλά γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις – ή σχεδόν πάντα – να λειτουργεί ανάποδα και αντίθετα από ότι θα έπρεπε; Γιατί δυο άνθρωποι που γνωρίστηκαν αργά, να μην γνωρίζονταν πιο γρήγορα; «Έρως ανίκατε μάχαν», δηλαδή έρωτα ανίκητε σε κάθε μάχη. Μάλλον χάρη σε αυτή τη φράση του Σοφοκλή έχει εδραιωθεί ο ανεκπλήρωτος έρωτας.
Αλήθεια σε ποια μάχη αναφερόταν; Μήπως στην μάχη μεταξύ της ψυχής και της λογικής; Στην μάχη μεταξύ του «θέλω» και «του έχω ανάγκη»; Μήπως τελικά όλο μας το είναι, η διαδρομή μας σε αυτή την ζωή, ψάχνει την απάντηση σε αυτό το αέναο ερώτημα: Τι είναι ο έρωτας; Και τι εννοώ: εξιδανίκευση του έρωτα, μυθοποίηση ενός συγκεκριμένου προσώπου, ένταση συναισθημάτων και σκέψεων, αλόγιστη παραγωγή ονείρων και επιθυμιών, που τελικά μας κάνουν να πιστεύουμε πως μπορούμε να κερδίσουμε τη μάχη, ενώ ήδη έχει τελειώσει ο πόλεμος.
Τι είναι όμως ο ανεκπλήρωτος έρωτας; Αν είχε χρώμα υποθέτω ότι θα ήταν μαύρο και όχι κόκκινο. Οι πόθοι και τα συναισθήματα είναι ανεκπλήρωτα που ζητούν λύτρωση; Είναι μια εξαπάτηση του μυαλού μας και του εαυτού μας εξιδανικεύοντας και τελειοποιώντας ένα ΜΥΘΟ; Κανείς δεν εξομολογείται αυτό το απωθημένο… Όμως υπάρχει, είναι εκεί και σε σιγοκαίει. Λένε ότι ο απόλυτος, ο μεγαλύτερος έρωτας στη ζωή είναι ο ανεκπλήρωτος και δεν έχουν άδικο. Γιατί αυτόν που αγαπάς τον έχεις δημιουργήσει, τον έχεις πλάσει στο μυαλό σου εσύ όπως θα ήθελες να είναι, δίνοντάς του τα χαρακτηριστικά που εσύ θέλεις και έτσι τον φέρνουμε στα μέτρα μας.
Είναι ο έρωτας, που σε τελειώνει, είναι αυτός που δεν έχεις μυρίσει, δεν έχεις αγγίξει, δεν έχεις ακουμπήσει τα χείλη του. Είναι ο έρωτας που πάντα έχεις στο μυαλό σου, μέχρι να πεθάνεις. Όμως, από την άλλη μην ΤΥΧΟΝ ΠΟΤΕ ΤΥΧΕΙ και συναντήσεις τον ΕΡΩΤΑ της ζωής σου και τον προσπεράσεις. Είναι αμαρτία. Αυτό το κάτι μπορεί για κάποιους να είναι το απόλυτο τίποτα, αλλά για σένα να είναι το «ΟΛΟΝ». Καλύτερα να γνωρίσεις τον έρωτα και να τον χάσεις, παρά να μην τον γνωρίσεις ποτέ. Έστω κι έτσι εκπληρώνεται, λένε…
