Το φαγητό είναι ένα από τα πιο βασικά θέματα που μας απασχολεί καθημερινά, ωστόσο υπάρχουν κάποιες μέρες το χρόνο που το φαγητό πρωταγωνιστεί. Τις περιμένουμε πώς και πώς. Μια μέρα από αυτές είναι φυσικά και το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι.
Ίσως να φανεί κακό αυτό που θα πω, αλλά ο μόνος λόγος που χαίρομαι όταν έρχονται συγγενείς στο σπίτι για φαγητό εκείνη τη μέρα είναι επειδή η μαμά μου θα φτιάξει μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού για να ικανοποιήσει τους καλεσμένους! Ναι το ξέρω πως γίνομαι κακιά, αλλά μεταξύ μας τα οικογενειακά τραπέζια είναι βαρετά οπότε από κάπου πρέπει να πιαστώ για να τη παλέψω εκείνες τις ώρες.
Πέρα όμως, από τις λίγες ώρες που το τραπέζι είναι στρωμένο, το πιο τέλειο κομμάτι της ημέρας είναι αυτό που πας δήθεν να βοηθήσεις τη μαμά να μαγειρέψει και τρως! Δεν ξέρω πώς και γιατί γίνεται αυτό, αλλά το φαγητό είναι πιο νόστιμο όταν τρως στο πόδι, ενώ οι άλλοι μαγειρεύουν για να φας μετά. Έχει υπάρξει φορά που είχα σκάσει τόσο πολύ από το φαγητό που «τσίμπαγα» κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας που στο τέλος έκατσα στο τραπέζι και έφαγα μόνο ένα πιάτο!
Από μικρή μου λένε πως το πνεύμα των γιορτών μας κατακλύζει, ενώ αγοράζουμε δώρα και προσφέρουμε αγάπη και καλοσύνη στους άλλους. Ωστόσο, όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω πως το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων μπαίνει στην καρδιά σου, όταν το πρώτο μελομακάρονο αγγίζει τον ουρανίσκο σου. Και τα λέω όλα αυτά, ενώ τα ωραία αρώματα από τα φαγητά που ετοιμάζονται κατακλύζουν ολόκληρο το σπίτι! Αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων για μένα.
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω το «πρέπει» στον τίτλο αυτού του άρθρου! Γιατί «πρέπει»; Μα είναι απλό για να πάει όλη η χρονιά γεμάτη καλό φαγητό, γιατί τι πιο τέλειο να σε βρει η νέα χρονιά με τη γαλοπούλα στο στόμα και ένα καλό κρασί; Δεν μπορώ να φανταστώ πιο ευτυχισμένη στιγμή.
Συμβουλή μου; Φάτε παιδιά! Φάτε όσο προλαβαίνετε και όσο αντέχει το στομάχι σας. Αυτό είναι το νόημα της ζωής!
