Η ιστορία έχει ως εξής: το κινητό σου δεν είναι πια το ολόφρεσκο επίτευγμα της τεχνολογίας που ήταν όταν το πρωτοπήρες. Σου «κολλάει», κάπου κλάταρε, ράγισε, δε βγάζει πια τόσο ωραίες σέλφι και τέλος πάντων όλο και κάπου υστερεί σε σχέση με το καινούργιο μοντέλο που κυκλοφορεί στην αγορά.
Μεταξύ μας, τη δουλειά του την κάνει ακόμη, αλλά ζούμε στον 21ο αιώνα, βρε αδερφέ! Μετά από πολλή σκέψη (ψέματα) πείθεις τον εαυτό σου ότι χρειάζεσαι ένα καινούργιο. Μαζεύεις με το ζόρι ένα σεβαστό χρηματικό ποσό, κι αφού έχεις ήδη κάνει μια έρευνα αγοράς, είσαι έτοιμος να αποχωριστείς την παλιά σου συσκευή.
Στο δρόμο για το κατάστημα (ιδίως αν βρίσκεσαι κοντά στο κέντρο της Αθήνας), όλο και σε κάποιον άστεγο, άπορο άνθρωπο θα πέσει το μάτι σου. Μπροστά του υπάρχει ένα κυπελλάκι, μέσα στο οποίο βρίσκονται μερικά δεκάλεπτα ίσα να σκεπάζουν τον πάτο του. Κι έχοντας το πορτοφόλι σου γεμάτο χρήματα, θα τον προσπεράσεις. Μέσα σου κάνουν την εμφάνισή τους στιγμιαία συναισθήματα ενοχής και τύψης. Εσύ ετοιμάζεσαι να αγοράσεις ένα νέο smartphone, θα φας ένα κανονικό γεύμα, θα κοιμηθείς στο άνετο κρεβάτι σου. Αυτός ο άνθρωπος πιθανότατα δεν έχει φάει καν εκείνη την ημέρα και η νύχτα θα τον βρει να κοιμάται στα βρώμικα πλακάκια του πεζοδρομίου.
Με την κοινή λογική που μάλλον διαθέτεις, συνειδητοποιείς ότι αυτό είναι άδικο. Πολύ άδικο. Ωστόσο, δεν έκανες καμία κίνηση να βγάλεις το πορτοφόλι σου. Και πριν προλάβεις να μπεις στο κατάστημα του νέου αποκτήματός σου, οι τύψεις έχουν κιόλας εξανεμιστεί. Είναι το κινητό σου πιο σημαντικό από το φαγητό ή τη στέγη εκείνου του ανθρώπου; Σαφώς και όχι.
Εκείνα τα δευτερόλεπτα που ένιωθες τέρας της ανθρωπότητας είναι η απόδειξη ότι συμμερίζεσαι την ανισότητα του κόσμου. Το γεγονός όμως ότι συνέχισες το δρόμο σου είναι η απόδειξη ότι ο καταναλωτισμός σε κάνει ό,τι γουστάρει. Όπως κάνει κι εμένα, όπως κάνει και τον κάθε ένα από εμάς τους πολίτες του δυτικού κόσμου. Είμαστε θύματα μιας ακαταλόγιστης ανάγκης να αγοράζουμε ένα σωρό άχρηστα στην ουσία πράγματα, χωρίς τα οποία όμως θα μοιάζαμε σαν άνθρωποι των σπηλαίων ανάμεσα στους τριγύρω μας. Γιατί έτσι.
