Όταν βγεις από την, σίγουρα, γεμάτη αίθουσα του κινηματογράφου μετά την προβολή του «IT» θα έχεις πάρει μερικά μαθήματα ζωής, όπως ότι αν το χάρτινο καραβάκι σου γλιστρήσει σε έναν υπόνομο να το αφήσεις εκεί, γιατί χαρτί έχεις πολύ και μπορείς να φτιάξεις και άλλα ίδια. Αν δεις ένα κόκκινο μπαλόνι να το αγνοήσεις. Τους κλόουν πρέπει να τους αποφεύγουμε όταν δεν είμαστε σε παιδικά πάρτυ, ή ακόμη και τότε. Το τελευταίο και πιο σημαντικό είναι ότι ο φόβος μας εμποδίζει να δούμε την πραγματικότητα.
Στην πόλη του Derry, τα παιδιά που μένουν εκεί εξαφανίζονται το ένα μετά το άλλο, χωρίς να αφήνουν πίσω τους κανένα ίχνος τους. Όταν ο αριθμός των αγνοούμενων αυξάνεται τρομακτικά, μια παρέα παιδιών που δέχονται καθημερινά bullying και από όλους θεωρούνται οι losers του σχολείου τους, αρχίζει να αναζητά σημάδια για να βρει τα χαμένους φίλους. Τότε είναι που καλούνται να αντιμετωπίσουν τους μεγαλύτερους φόβους τους με σάρκα και οστά και έναν φρικιαστικό κλόουν, τον Pennywise (Bill Skarsgård).
Στα θετικά της ταινίας είναι ξεκάθαρα και αδιαμφισβήτητα η σκηνοθετική άποψη του Andy Muschietti. Δεν φαίνεται να αρκείται στο καλοδουλεμένο CGI για να προκαλέσει το φόβο, το οποίο συχνά κάνει τους χειρότερους εφιάλτες να φαίνονται πολύ πιο αληθινοί από αυτό που περίμενα. Σε πολλές σκηνές με την κατάλληλη κίνηση της κάμερας και την προσεκτικά επιλεγμένη παλέτα χρωμάτων, καταφέρνει να σε κάνει να ανασηκωθείς και να περιμένεις τα χειρότερα μόνο στη θέα ενός κόκκινου μπαλονιού. Επίσης, στις σκηνές του κυνηγητού, οι κάμερα κινείται με μεγάλη μαεστρία κάνοντας σε να νιώθεις ότι σε κυνηγάει εσένα τον ίδιο ο Pennywise.
Φυσικά θα ήταν έγκλημα να μην αναφερθούμε και στο προσεκτικά επιλεγμένο cast παιδιών. Κατευθείαν από το «Stranger Things», ο Finn Wolfhard και από το «Ο εκλεκτός της νύχτας (Midinight Special)», o Jaeden Lieberher φαίνεται να σηκώνουν τις πιο απαιτητικές ερμηνευτικά σκηνές της ταινίας, ξεδιπλώνοντας με μεγάλη ευκολία και φυσικότητα τους χαρακτήρες και τις εμμονές-φόβους των παιδιών που υποδύονται. Εξίσου όμορφα παίζει και η μοναδική κοπέλα της παρέας, Sophia Lillis, ενώ από την υπόλοιπη αγοροπαρέα ξεχωρίζει ερμηνευτικά και ο Jack Dylan Grazer που δίνει αβίαστα την προσκόλληση του χαρακτήρα του, Eddie, στα φάρμακα και στη μαμά του.
Όταν η ταινία τελειώσει, προειδοποιώ πως σίγουρα θα αισθανθείς ότι μερικά από τα μέλη της παρέας δεν πήραν το χρόνο που τους αναλογούσε στη μεγάλη οθόνη. Έτσι δεν έχουμε μάθει σε βάθος τους χαρακτήρες τους και κατ΄επέκταση οι φόβοι τους δεν έχουν γίνει και δικοί μας. Σε εκείνη τη φάση ίσως και να νιώσεις πως σε ορισμένες στιγμές ίσως η ταινία να επικεντρώθηκε στο να σε ξαφνιάσει με το πώς πετάχτηκε τελικά ο κλόουν και όχι στην αντίδραση των παιδιών σε αυτό που έβλεπαν, αλλά όλα αυτά πρέπει να τα ξεχάσεις γρήγορα διότι είδες ένα καλό θρίλερ και τέτοια είναι δυσεύρετα τα τελευταία χρόνια.
Τώρα που διάβασες το κείμενο τρέξε στην κατάλληλη αίθουσα στο πιο κοντινό κινηματογράφο, άρπαξε ποπ κορν και χώσου βαθιά στην καρέκλα. Αν είσαι τυχερός όταν φεύγεις, ο κινηματογράφος που επέλεξες, ίσως να σε αφήσει να βγεις με selfie με τον Pennywise, να σου χαρίσει ένα κόκκινο μπαλόνι ή ένα χάρτινο βαρκάκι, όπως έγινε και με τον δικό μου.
