Μια συνηθισμένη και γεμάτη κόσμο μέρα στο κέντρο της Αθήνας. Ο καθένας από εμάς τρέχει να προλάβει. Ο πανικός επικρατεί και το αρχικό ανέμελο βάδην καταλήγει σε αγώνα δρόμου στα πεζοδρόμια. Η μέρα και η ενέργεια αναλώνεται στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων μας. Μήπως όμως ξεχνάμε κάτι;
Όσο και να φέρνουμε εις πέρας τις υποχρεώσεις μας, στο τέλος της ημέρας κάτι μας λείπει. Το απών στοιχείο είναι η επικοινωνία. Ξεχνάμε να μιλάμε με τους κοντινούς μας ανθρώπους. Ξεχνάμε να εκφραζόμαστε, λες και ο άνθρωπος γεννήθηκε για να ζει μόνος. Οι έννοιες «Σ΄αγαπώ», «Είσαι καλά;», «Ευχαριστώ πολύ» (μπορώ να συνεχίσω για πολύ ακόμα), έχουν διαγραφεί από το μυαλό μας.
Εγώ, εσύ και όλοι μας έχουμε κλειστεί στον εαυτό μας, γιατί δεν έχουμε χρόνο για τέτοια «άσκοπα» πράγματα όπως η επικοινωνία. Καιρός, λοιπόν, να αναθεωρήσουμε τις προτεραιότητες της ζωής μας και να θέσουμε άλλους στόχους, στόχους όπου το «μαζί» θα αποτελεί τον οδηγό.
Μια υπενθύμιση αγάπης στους γονείς μας το πρωί, ένα τηλέφωνο για να μάθεις πως είναι ο φίλος σου που έχεις να ακούσεις νέα του καιρό, ένα ευχαριστώ στον άνθρωπο που σε βοήθησε όταν σκόνταψες στο πεζοδρόμιο. Όλα αυτά φαίνονται απλά, αλλά μπορούν να κάνουν τεράστια διαφορά στην καθημερινότητα μας.
