Με την έναρξη του Σεπτέμβρη, τα προσκλητήρια για γάμους σταδιακά λιγοστεύουν, ωστόσο είμαι σίγουρη πως κι αυτό το καλοκαίρι ήσασταν καλεσμένοι σε αρκετούς και οι μνήμες σας είναι φρέσκες. Τις μνήμες αυτές θα ήθελα να επικαλεστούμε σήμερα για να μιλήσουμε για το φαινόμενο του ελληνικού γάμου.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: πριν τον γάμο πάντα –σχεδόν εθιμοτυπικά- έχει προηγηθεί καβγάς. Βρε, πάντα σου λέω! Η νύφη με τον γαμπρό, η κουμπάρα με την πεθερά, η νύφη με την κομμώτρια, ο γαμπρός με την πρώην του. Ακόμη κι οι μακρινοί συγγενείς, μη νομίζεις πως τη σκαπούλαραν. Στάνταρ, ενώ ετοιμάζονται στο σπίτι όλο και κάποιος τσακωμός θα έχει παιχτεί μεταξύ γονέων ή παιδιών.
Ας επικεντρωθούμε ωστόσο στην προετοιμασία της νύφης, στην οποία συμβαίνει το εξής παράλογο. Ξαφνικά, η μητέρα της νύφης σαν άλλος μάγος του χωριού κατεβάζει ό,τι προγαμιαίο έθιμο υπάρχει: μα καλτσοδέτα για γούρι χωρίς καν να υπάρχει κάλτσα, μα ονόματα κάτω από το παπούτσι, μα στρώσιμο κρεβατιού από παρθένες, στο οποίο κρεβάτι πετάνε κι ένα μωρό για τη γονιμότητα (ο Χριστός!).
Αλλά όλη αυτή η αναμπουπούλα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που έπεται: η εκκλησία. Πριν την άφιξη της νύφης θα ακουστεί το τόσο πρωτότυπο αστειάκι «Είδες για να είσαι μαλάκας; Καλά να πάθεις τώρα» το οποίο αναφέρεται στον γαμπρό περίπου 38 φορές. Με το που σκάσει η νύφη το πλήθος παραληρεί. Έπειτα κάποια ανήλικα θα χρησιμοποιηθούν ως παρανυφάκια για να κρατήσουν την ουρά της νύφης να μη μπουρδουκλώνεται. ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ: Μα δε βρέθηκε ΜΙΑ νύφη να φορέσει νυφικό που να ταιριάζει στο ύψος της, ώστε να μην αναγκάζει τα παιδιά του ξένου κόσμου να της το κρατάνε;
Το Μυστήριο του γάμου δε θα το σχολιάσω σκωπτικά γιατί δε ψάχνομαι για μηνύσεις, οπότε ας προχωρήσουμε στο γλέντι. Το γλέντι είναι κι ο μόνος λόγος που πάμε σε γάμους, ας είμαστε κάπου ειλικρινείς, με highlight της βραδιάς τον μπουφέ. Βέβαια, ουδέν καλό αμιγές κακού, οπότε ενώ περιμένουμε αγωνιωδώς να ανοίξει ο μπουφές, είμαστε αναγκασμένοι να δούμε το ζευγάρι να χορεύει τον πρώτο χορό. Και υπάρχει τόση πρωτοτυπία στην επιλογή του τραγουδιού που είναι να τσουτσουριάζει κανείς. Έχω δει τόσες δεκάδες ζευγάρια να χορεύουν το When A Man Loves A Woman, που νομίζω ότι πλέον έχω αναπτύξει άποψη ανάλογη με κριτή στην επιτροπή του Dancing with the Stars. «Στέλλα ήθελα λίγο περισσότερο πάθος στο βλέμμα, Θανάση λίγο το κουντουπιέ να δουλέψουμε».
Αυτό που αγαπώ όμως περισσότερο στο γαμήλιο γλέντι είναι ότι ξεκινάει δυτικά και πολιτισμένα με Σινάτρα και Fly me to the Moon και λες «Χαίρε ω χαίρε Ευρωπαϊκή Ένωση» και κλείνει με Γωγώ Τσαμπά και Δε σου κάνω τον Άγιο (ότι είναι τώρα αυτό τραγούδι που ταιριάζει στην ιδέα του γάμου και της κοινής ζωής). Όσο να πεις αυτό σου δημιουργεί κάποιες ψευδαισθήσεις ότι ίσως επιτέλους να έχεις παρεβρεθεί σε έναν από αυτούς τους γάμους που βλέπεις στις αμερικάνικες σειρές! Το κλαρίνο δε το γλίτωσε κανείς.
Και για να κλείσουμε θα ήθελα να αναφερθούμε στα κλισέ πρόσωπα που θα πετύχουμε στο γάμο, τα οποία είναι ρόλος από μόνα τους.
Έχουμε λοιπόν:
1/ Η κουμπάρα
Θα ντυθεί πάντα εξώλης και προώλης και θα χτίσει στο κεφάλι της το γνωστό «κουμπαρομαλλί». Η κουμπάρα θα περάσει καλύτερα από όλους, γιατί μπορεί μεν να μην παντρεύεται η ίδια, αλλά τουλάχιστον είναι Β’ Γυναικείος Ρόλος. Ούτε τα άγχη της νύφης έχει, ούτε τα σεκλέτια της πεθεράς. Αυτό που αγαπώ στην κουμπάρα είναι ότι ό,τι μουσική κι αν παίξει –από Enrique Iglesias μέχρι Sex Pistols– θα χορέψει τσιφτετέλι.
2/ Η αντροπαρέα
Μην τη βλέπεις έτσι που διασκεδάζει σαν παρέα ούγκανων, τελευταίο βράδυ πενταήμερης στη Θεσσαλονίκη. Ο Θεός κι η ψυχή τους ξέρει πόσο κλαίνε εσωτερικά, για τον αδερφό που έπεσε άδοξα στη μάχη.
3/ Η κακιά γριά
Μια κακιασμένη γρια που όλα της φταίνε, δε λείπει ποτέ από κανέναν γάμο. Θα γκρινιάξει για τη διακόσμηση, το τραπέζι που τη βάλανε να κάτσει, τον μπουφέ, τα τσάμικα που δεν της φάνηκαν αρκετά.
4/ Η θεία από την επαρχία
Το μόνο πιο τρομακτικό από τα see through, τα λαμέ και τις παγέτες που φέρει, είναι το γεγονός ότι έχετε μια κάποια συγγένεια. Αυτή η θεία οφείλεται για τόσα και τόσα ψυχολογικά τραύματα. Ήταν αυτή που όταν ήσουν μικρός/η σε τραβολογούσε στο κέντρο της πίστας να χορέψεις, ενώ εσύ εκλιπαρούσες να σε αφήσει. Και να πληρώνουν μετά οι γονείς τις συνεδρίες στον παιδοψυχολόγο.
5/ Η 30αρα ανύπαντρη
Αλληλεγγύη στην κοπέλα αυτή, που με το που πέρασε το κατώφλι των 30 άνευ βέρας, κάθε προσκλητήριο έγινε πλέον ο εφιάλτης της. Η καημένη, πέφτει πάντα θύμα bullying της θείας από πάνω.
Αν ξέχασα κάτι από τον αθάνατο ελληνικό γάμο, θα περιμένω να μου το πείτε. Και στα δικά μας οι ελεύθερες!
