Η δύναμη της μουσικής φαίνεται στον αριθμό των τραγουδιών με τα οποία έχουμε συνδυάσει στο μυαλό μας την κάθε στιγμή, την κάθε περίσταση, την κάθε ηλικία. Όλοι έχουμε ακούσει τραγούδια που μας έχουν σημαδέψει και πλεόν όταν τα παίζει το ραδιόφωνο, είτε ανεβάζουμε την ένταση να τα απολαύσουμε, είτε αλλάζουμε σταθμό, προς αποφυγή διαφόρων συναισθημάτων και σκέψεων.
Διαφορετικά μουσικά είδη και ρεύματα συνοδεύουν τη ζωή του καθενός, αλλά η μουσική είναι πάντα μία και τα συναισθήματα που προκαλεί μοναδικά. Όλα τα είδη της μουσικής είναι έντεχνα, γιατί η μουσική είναι τέχνη και μάλιστα η πιο αποδεκτή. Μια τέχνη που έχει τους περισσότερους υποστηρικτές, που μπορεί να ενώσει και να χωρίσει ανθρώπους, μια τέχνη που μπορεί να χαρίσει το χαμόγελο και το δάκρυ στους ακροατές, το ίδιο εύκολα όμως μπορεί να τα πάρει και πίσω.
Το ενωτικό στοιχείο ενός τραγουδιού είναι το συναίσθημα. Συνειδητοποιείς με πόσους ανθρώπους με τους οποίους αγαπάτε τα ίδια τραγούδια έχεις νιώσει τα ίδια, έχεις βιώσει άσχημους χωρισμούς, χάρηκες το ίδιο με την ελπίδα ενός έρωτα. Ακούς τις σκέψεις σου στο ραδιόφωνο, απλά τώρα έχουν μελωδία και ρυθμό. Και τις ακούνε κι άλλοι μαζί με΄σένα.
Όσο κ αν αλλάξουν οι εποχές και οι ανάγκες των ανθρώπων, η μουσική είναι κάτι σημαντικότερο από μια απλή ανάγκη. Σίγουρα δεν είναι ανάγκη επιβίωσης, αλλά πρόκειται για ανάγκη δύναμης και συνέχισης. Όσο υπάρχουν συναισθήματα, η μουσική δεν σταματάει ποτέ.
Λένε πως όταν δεν έχεις κανέναν, θα έχεις πάντα τη μουσική για συντροφιά. Εγώ πάλι λέω ότι όσους και να έχεις για συντροφιά, η μουσική είναι παρέα αναντικατάστατη. Θα το καταλάβεις αυτό όταν την επόμενη φορά πιάσεις τον εαυτό σου να μουρμουρίζει ξανά από μέσα του τη μελωδία του τραγουδιού που έχει κολλήσει στο μυαλό σου το τελευταίο διάστημα. Ξανά και ξανά.
Γράφει η Ελπίδα Κόρδα
