Αν ο παραπάνω τίτλος σου φαίνεται κάπως υπερβολικός, τότε συνέχισε να διαβάζεις.
Σενάριο 1ο:
Έχετε μαζευτεί με τους φίλους σου και λέτε τα νέα σας, όταν παρατηρείς πως περίπου το 80% όσων ειπώνονται είναι inside jokes, τα οποία όλοι δείχνουν να καταλαβαίνουν ΕΚΤΟΣ από σένα. Το χειρότερο είναι δε πως κανείς δεν μπαίνει καν στον κόπο να σου εξηγήσει τα αστεία.
Σενάριο 2ο:
Συναντάς τυχαία στο δρόμο έναν φίλο από την παρέα σου. Όταν τον ρωτάς που πηγαίνει, ξεδιάντροπα παραδέχεται πως έχει κανονίσει έξοδο για ποτό με τα παιδιά και φυσικά είσαι ευπρόσδεκτος να έρθεις. Φίλε αναγνώστη, στάσου στο ύψος σου και μην ξεγελιεσαι ούτε νανοσεκόντ: αν ήσουν ευπρόσδεκτος θα ήσουν και καλεσμένος.
Σενάριο 3ο και βαρβάτο:
Μιλάτε στο τηλέφωνο με ένα άτομο από την παρέα και σου λέει «Δε θα πιστέψεις τι έπαθε η Μαρία στο πάρτυ…» ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑ ΑΝ ΜΕ ΚΑΛΟΥΣΑΤΕ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ!
Ξαφνικά νιώθεις (θα χρησιμοποιούσα την κλασική ελληνική βρισιά, αλλά δεν κάνει) παραμελημένος, ίσως και προδομένος από τα άτομα που μέχρι προσφάτως θεωρούσες στενούς σου φίλους. Αν και μόνο αν υποθέσουμε πως πρόκειται για μια επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά και αν και μόνο αν δεν έχεις διαπράξει εσύ κάποιο ατόπημα που θα δικαιολογούσε τη στάση των φίλων σου, τότε σίγουρα η αλλαγή αυτή μπορεί να σε φέρει προ εκπλήξεως.
Φυσικά, μπορεί όλα αυτά να βασίζονται σε μια τεράστια παρεξήγηση, παρόλα αυτά να θυμάσαι πως οι αληθινοί φίλοι θα δεχτούν να συζητήσουν μαζί σου αν κάτι τους στεναχώρησε και δε θα σε έκαναν ποτέ να νιώσεις εξόριστο. Ένας πραγματικός φίλος ενδιαφέρεται να διατηρήσει τη φιλία σας, κι όχι να σε τιμωρήσει κλείνοντας σου κάθε παράθυρο επικοινωνίας.
Το θέμα είναι πως μπορεί να μη μάθεις και ποτέ την πραγματική αιτία της απομάκρυνσής της παρέας σου από σένα. Δε σου συνιστώ να κουράσεις περαιτέρω το νευρικό σου σύστημα ψάχνοντας στα τυφλά για απαντήσεις. Καλό θα ήταν να δεχτείς πως ίσως και ποτέ να μην υπήρξε σταθερή, ειλικρινής και δυνατή φιλία μεταξύ σας, πράγμα που υπό ένα θετικό πρίσμα σημαίνει πως η απώλεια σου δεν είναι τελικά και τόσο μεγάλη.
Μετά από αυτή τη δύσκολη συνειδητοποίηση έχεις δύο επιλογές δράσεων. Από τη μία, μπορείς να παραμείνεις στην ίδια παρέα, υπομένοντας τη στάση αυτή, στο όνομα ορισμένων κοινών σας όμορφων αναμνήσεων του παρελθόντος. Κι αν σε λίγα χρόνια μάθεις πως κάποιος από την παρέα παντρεύεται και είσαι ο μόνος που δεν έλαβε προσκλητήριο, μπορείς να εύχεσαι η γαμήλια τούρτα να έχει γεύση μπετόν αρμέ.
Από την άλλη, μπορείς να σεβαστείς τις επιλογές των φίλων σου, να αποδεσμευτείς από αυτή τη σχέση που μόνο σε θλίβει και σου γεννά ενοχές και να ψάξεις για νέες παρέες. Θα ακουστεί κλισέ αλλά υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω που περιμένει να τον γνωρίσεις, μη συμβιβάζεσαι λοιπόν με κάτι που δεν σου αξίζει.
Έχεις τη δυνατότητα να κάνεις αναρίθμητους συνδυασμούς μέχρι να βρεις αυτό πιου σου ταιριάζει. Πάρε κι ένα δεύτερο κλισέ: δεν μπορούμε να ταιριάζουμε με όλους, αλλά σίγουρα μπορούμε να ταιριάζουμε με κάποιους. Βρες, λοιπόν, την παρέα που θα σε κάνει να νίωθεις όμοργα, οικεία και άνετα.
