Αγαπητέ φοιτητή/φοιτήτρια,
Έπειτα από αρκετές μέρες αγωνίας έφτασε η μέρα των αποτελεσμάτων των πανελληνίων. Μπαίνεις στο site και βλέπεις δίπλα από τη σχολή επιτυχίας να γράφει «Αθήνα». Συγχαρητήρια! Είτε είναι η πόλη στην οποία ζεις είτε αυτή που θα σε φιλοξενήσει μέχρι το τέλος των φοιτητικών σου χρόνων, το σίγουρο είναι ότι θα το διασκεδάσεις. Όταν είσαι φοιτητής η Αθήνα αλλάζει για σένα. Πίστεψε με, έχω περάσει σχεδόν όλη μου τη ζωή στο κέντρο της και μόνο αφότου μπήκα στο πανεπιστήμιο άρχισα να τη συμπαθώ. Ίσως θα μπορούσα να σου παραθέσω μια γενική εικόνα της Αθήνας ως φοιτητούπολης, μέσα από τις δικές μου εμπειρίες κι αργότερα εσύ να βγάλεις από μόνος σου τα συμπεράσματά σου.
Ημέρα εγγραφής στη σχολή.
Ω, ήμουν καλά προετοιμασμένη γιαυτό, ή τουλάχιστον έτσι ένιωθα. Είχα σαφείς οδηγίες: με το που πατήσεις στη σχολή, δε θα το καταλάβεις, αλλά θα εκπέμψεις ενέργεια πρωτοετή. Η ενέργεια αυτή θα μαζέψει γύρω σου κάθε λογής παράταξη. Ειδικά οι 1-2 πιο ισχυρές παρατάξεις της σχολής θα πέσουν πάνω σου σαν πιράνχας σε μπριζόλα (τρώνε μπριζόλες τα πιράνχας;). Θα έχεις μπόλικο χρόνο, καθόλη τη διάρκεια της φοίτησής σου, να συνειδητοποιήσεις τη σκοπιμότητα των κομματικών παρατάξεων και να επιλέξεις αν επιθυμείς να απέχεις από όλο αυτό. Πάντως την πρώτη μέρα προετοιμάσου να σε πρήξουν, να σου τάξουν ραντεβού με τη Έλλη Παπαγγελή και να σου πουν και ένα μάτσο ψέματα along the way ( «μας στέλνει η πρυτανεία της σχολής για να βοηθήσουμε νέους φοιτητές» και «τα έγγραφά σου είναι λάθος, αλλά όλως τυχαίως εμείς έχουμε τα σωστά»).
Κάπου στην αρχή της χρονιάς θα επιλέξεις να δώσεις μια ευκαιρία στο φαγητό της σίτισης για να κάνεις οικονομία ή για να αρχίσεις να τρως πιο υγιεινά. Σου δίνω λίγα νανοσεκόντ, αφού καταπιείς, για να το μετανιώσεις. Οι περισσότερες λέσχες σίτισης στην Αθήνα φωνάζουν «παρακμή» σε λα μινόρε (δεν ξέρω από νότες, αλλά ας πούμε ότι αυτό έβγαζε κάποιο νόημα). Ακόμη κι αν είσαι τυχερός και η σίτιση έχει αξιόλογο φαγητό -οπού αξιόλογο ίσον το λάδι δεν είναι Carroten- μην περιμένεις οι γεύσεις να σου θυμίσουν «μαμά». Τα καλά νέα είναι ότι συνηθίζεται εύκολα.
Γραμματεία κι εξυπηρέτηση φοιτητών.
Το έχετε προσέξει ότι όταν μιλάς ευγενικά στους υπαλλήλους της Γραμματείας, σου απαντούν κι αυτοί ευγενικά; Ναι, ούτε εγώ. Για κάποιο λόγο είναι πάντα θυμωμένοι κι ελάχιστα εξυπηρετικοί (sorry που σας ζητάμε να κάνετε τη δουλειά σας, ε;).
Βιβλιοθήκες.
Είτε μιλάμε για τις βιβλιοθήκες τις σχολής είτε για τις δημόσιες βιβλιοθήκες, είναι πραγματικά αξιόλογοι χώροι. Πλούσιο κι ενδιαφέρον υλικό, προσεκτικά δομημένο και κατηγοριοποιημένο και αρκετά καλή εξυπηρέτηση. Συνήθως μπορείς να διαβάζεις εκεί σε εξεταστικές περιόδους, ενώ σε ορισμένες βιβλιοθήκες μπορείς να δανίζεσαι και ταινίες.
Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Γκρινιάζω τόσο συχνά για τα μέσα που σκέφτομαι να γράψω βιβλίο. Ευτυχώς υπάρχουν σχετικές εφαρμογές στο κινητό να σας ενημερώνουν για τις διαδρομές. Εντάξει, τελευταία, υπάρχουν και κάτι ταμπέλες στις στάσεις τρόλεϊ και λεωφορείων αλλά ορισμένες φορές λένε κάτι ψέματα ΝΑ! με το συμπάθιο. Επίσης αν μπεις στο τραμ, θα φτάσεις στον προορισμό σου με χρονοκαθυστέρηση μιας δεκαετίας. Μην βασίζεσαι τόσο στα ΜΜΜ όταν έχεις κανονίσει κάποιο ραντεβού και πάντα να υπολογίζεις καθυστέρηση 10-15 λεπτά. Όταν μπεις στο λεωφορείο σκέψου την παρακμή, νιώσε την παρακμή, γίνε η παρακμή.
Το πατρικό.
Μια γρήγορη συμβουλή για τους μη Αθηναίους. Η φοιτητική ζωή είναι η ιδανικότερη ευκαιρία να απογαλακτιστείτε από την οικογένεια και γενικά την παιδική σας ηλικία. Μη γίνεται ο σπαστικός τύπος που παίρνει το ΚΤΕΛ κάθε Παρασκευή να δει τους παιδικούς φίλους, με αποτέλεσμα να βάζει ο ίδιος τρικλοποδιά στην κοινωνική του ζωή στη νέα του πόλη. Είστε μεγάλα παιδιά τωρα!
Η Αθήνα.
Ξαναλέω, ακόμη κι αν γνωρίζεις καλά την Αθήνα, δώσε της ευκαιρίες, βγες σε γειτονιές που ποτέ δε θα σκεφτόσουν και βρες τα στέκια σου. Δε μπορώ να φανταστώ ιδανικότερη πόλη για φοιτητές. Μπόλικες πρωινές βόλτες στο Μοναστηράκι και τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, μεταμεσονύκτια σκηνικά στα μπαράκια της Πανόρμου, της Θησέως και του Χαλανδρίου, κρασί από περίπτερο στον κήπο του Μεγάρου, σουβλάκι στην Αγίας Ειρήνης, βρώμικο στην Καντίνα της πλατείας Μαβίλη έπειτα από ξενύχτι, η θέα από τον Λυκαβηττό, η Πλάκα, τα Εξάρχεια, το Γκάζι, το Κουκάκι. «Γαμώτο, πρέπει να προλάβω μετρό».
Ζήσ’το και να περνάς όμορφα!
