Είναι στιγμές που προσπαθείς να αναλογιστείς αν ορισμένοι άνθρωποι αξίζουν δεύτερες ευκαιρίες, αν ορισμένοι άνθρωποι πραγματικά επιθυμούν να είναι δίπλα σου, απλά γιατί σε επιλέγουν και για τα χουσούρια σου. Ή τουλάχιστον ανέχονται κάποια από αυτά. Δύο τέτοια ερωτήματα με «ανάγκασαν» να μοιραστώ κάποιες σκέψεις σχετικά με τις ευκαιρίες και τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία εγκρίνουμε ή απορρίπτουμε «παραπανήσιες» ευκαιρίες, εννοώντας να επιχειρήσουμε να σπαταλήσουμε ξανά χρόνο για ανθρώπους, οι οποίοι απαρνήθηκαν την εμπιστοσύνη μας.
Τέτοιες φιγούρες που απέκτησαν έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε καταστάσεις και γεγονότα που επηρέασαν αρνητικά την προσωπική μας παραμόρφωση, έχουν χαραχθεί στο πίσω μέρος του μυαλού μας, σε «μαυρισμένες» σελίδες που θα επιθυμούσε κανείς να ξεχάσει. Πράγμα ανέφικτο! Είναι εκείνοι, οι οποίοι υποτίθεται ότι θα ήταν δίπλα σου σε καταστάσεις για να σε βοηθήσουν και να σε κάνουν να δεις τα πράγματα από μία αντικειμενική σκοπιά, απελευθερώνοντάς σε από οποιαδήποτε συναισθηματική φόρτιση για να κατανοήσεις πιο ώριμα κάποιες καταστάσεις. Είναι εκείνοι οι οποίοι θα ήταν δικοί σου άνθρωποι και θα μπορούσες να τους εκμυστηρευτείς συναισθήματα και σκέψεις. Είναι εκείνοι οι οποίοι θα αποτελούσαν ιδανικοί παρτενέρ στις δύσκολες καταστάσεις και δεν θα σε άφηναν να ξεφύγεις από τον ρυθμό σου, να απορρίψεις στοιχεία του εαυτού σου για χάρη αλλων. Κι όμως τόσο απλά πράγματα είναι δυσνόητα για κάποιους…
Ψάχνοντας τα αίτια μιας αποδέσμευσης, θα αναρωτηθεί κανείς ότι ίσως χειρίστηκε κάποια πράγματα λάθος κι ότι όλος αυτός ο απολογισμός ίσως να εκμηδενίζεται αυτομάτως. Ίσως να περάσει από το μυαλό του ότι υπεραναλύει πράγματα και κοστολογεί ακριβά τις συμπεριφορές εκείνων. Όμως, ρίχνοντας μία δεύτερη ματιά στα πεπραγμένα, υπάρχει πιθανότητα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι φρόνιμο θα ήταν να μην υπάρξει δεύτερη ευκαιρία, να μην υπάρξει «πισωγύρισμα».
Προφανώς και τέτοιες απόψεις μπορεί να πηγάζουν από επιφανειακά πορίσματα ή από εκείνο το αίσθημα του φόβου της επανάληψης του μοτίβου που «γρατζουνάει» τον εαυτό σου. Ασθενείς της τελευταίας εναλλακτικής-εκδοχής συνήθως παρουσιάζονται προϊδεασμένοι αρνητικά με την παραμικρή ένδειξη αντίστοιχων στοιχείων-συμπεριφορών. Θα μπορούσε κανείς να τους χαρακτηρίσει «δικαιολογημένα» ασθενείς, δεδομένου ότι οι άνθρωποι-φορείς αυτού του μικροβίου δύσκολα επιτρέπουν διορθώσεις στον χαρακτήρα τους. Έχουν υπάρξει θύματα της καλοσύνης τους και ανέχτηκαν τους όρους που τους δέσμευσαν να υπογράψουν σε τέτοια κοινωνικά συμβόλαια, ακόμα και αν δεν ήταν «συμφωνημένα» τα προαπαιτούμενα στοιχεία αμοιβαιότητας. Είναι συμβόλαια, στα οποία μπορεί κανείς να επενδύσει σε συναισθήματα, αλλά τέτοιου είδους «δεσμά» επιφυλάσσουν σίγουρα απώλειες.
Παρόμοιες περιπτώσεις θυμίζουν άδεια (πλέον) σκηνικά, στα οποία διαδραματίζονταν διάφορα σενάρια που εξέπεμπαν ποικίλα συναισθήματα σε πρωταγωνιστές και κοινό. Σκηνικά τα οποία φιλοξενούσαν ανατροπές που φάνταζαν ότι θα παρέμεναν σε ιδεατά σενάρια μονάχα, και όταν οι εντάσεις κορυφώθηκαν απορρίφθηκε κάθε φαντασιακό στοιχείο. Εντάσεις-εκρήξεις που συνοδεύονταν με αλήθειες κρυμμένες, βαθιά ριζωμένες ικανές να σπάσουν το ήδη ραγισμένο γυαλί. Και τότε, το συναισθηματικό φορτίο βαραίνει και η λήψη αποφάσεων αποτελεί μία ραγδαία διαδικασία με διακριτά τα στοιχεία της επιπολαιότητας και του πρόσκαιρου θυμού, που όμως, δεν αναιρεί την ιδανική κατάληξη, που θεωρείται ακατάλληλη για εκείνους.
Εκείνοι που πιθανότατα να μετανιώσουν για ενέργειες-πληγές επαναλαμβανόμενες, χωρίς όμως να έχουν κατανοήσει πλήρως την βλάβη που έχουν προξενήσει. Ίσως να ένιωσαν εκείνο το κενό του προσώπου που θα τους συμπλήρωνε άψογα και το κατάλαβαν αργά. Ίσως να έχασαν εκείνο τον «πιστό θαυμαστή» που τους επιβράβευε σε κάθε τους κίνηση, χωρίς να τους υπενθυμίσει τα λάθη τους, και θα έτρεφε εκείνο το «εγώ» τους. Όμως, πολλοί από αυτούς δεν αλλάζουν: όταν σε εκείνο το συμβόλαιο έχει υπογράψει κάποιος σαν θύμα, παραμένει θύμα. Οι συμπεριφορές επαναλαμβάνονται και τα μοτίβα συνεχίζουν να εξελίσσονται σε μία φθίνουσα γραμμή, με αποτέλεσμα την χείριστη επανάληψη του μοτίβου.
Υ.Γ.: Βέβαια, το συναίσθημα είναι εκείνος ο κακός σύμβουλος που ίσως να σε κάνει να επωφεληθείς από μία φαινομενικά λανθασμένη απόφαση που πιθανότατα να σε οδηγήσει στην οριστική εξυγίανση από τον ιό.
