Δε θα προσποιηθώ πως όλα ήρθαν όπως τα περίμενα. Ούτε στο θέμα της σχολής μου, ούτε και σε ο,τιδήποτε άλλο. Όταν βγαίνεις από το λούκι των Πανελλαδικών και αφού γνωρίζεις σε ποια σχολή πέρασες, κάνεις ένα σωρό σκέψεις. Άλλες είναι εντός, και άλλες εκτός πραγματικού σεναρίου.
Μόλις πάτησα το πόδι μου στη σχολή είπα θα παρακολουθώ όλα τα μαθήματα. Κάτι που φυσικά δεν τήρησα. Κι αφού πήρα τα πρώτα μου βιβλία (κι αν με διαβάζει η κολλητή σου ας γελάσει), είπα θα διαβάζω από λίγο κάθε μέρα, αυτά τα πολυσέλιδα τέρατα, μέχρι να φτάσει η εξεταστική. Κάτι που πραγματοποιήθηκε μόνο στη φαντασία μου.
Κι αν απλά προσπεράσω το θέμα της σχολής και ξαφνικά μας μεταφέρω στα «γύρω γύρω»που λέμε, έχω πολλά να πω. Η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο για πολλούς από εμάς είναι και περίοδος αλλαγής. Εσωτερικής και εξωτερικής! Αλλαγής προσώπων στη ζωή μας. Αποκοπή από κάποια και σύνδεση με άλλα. Άλλωστε, δεν υπάρχει πλέον το σχολείο να σε αναγκάζει να βλέπεις συγκεκριμένα πρόσωπα.
Προσωπικά, έκανα restart! Απέκτησα νέες παρέες, γνώρισα νέους χαρακτήρες, με άλλους ταιριάζω και με άλλους όχι και τόσο. Αλλά δεν θα σκάσουμε κιόλας. Είπα «Όχι» σε ό,τι και όποιον δεν με έκανε χαρούμενη. Ερωτεύτηκα και πήρα τον χρόνο μου να μπω σε φοιτητικό mood σε επίπεδο σχολής, αλλά και λάιφστάιλ.
Α, ξεκίνησε και η πορεία μου εδώ στο Yang. Πορεία που ξεκίνησε από το πάθος μου να γράφω. Αναγκαιότητα να εκφραστώ,να μοιραστώ συναισθήματα και απόψεις. Να προβληματίσω, να προβληματιστώ, να φτιάξω την ημέρα όσων θα με διαβάσουν και, γιατί όχι, και τη δική μου.
Δεν ξέρω τι άλλο θα έρθει τώρα, αύριο, σε ένα μήνα, σε ένα χρόνο, πάντως είμαι έτοιμη να το υποδεχτώ!
