Αν μου πεις ότι εσύ νιώθεις άνετα και χαίρεσαι όταν συναντάς παλιούς συμμαθητές σου στο δρόμο, ψεύδεσαι και θα καείς στα καζάνια της κολάσεως. Όχι, οι συγκεκριμένες συναντήσεις είναι πάντα άβολες. Καταρχάς, αν ήθελες αυτό το άτομο να είναι στη ζωή σου, τότε δε θα χανόσασταν, όπως δε χάθηκες με άλλα άτομα μόλις τελείωσε το σχολείο. Το ίδιο φυσικά μπορεί να ισχύει και για το άλλο άτομο. Αν ήθελε να κρατήσει επαφή, θα το είχε κάνει. Ζούμε στην εποχή των social media, που σημαίνει πως το να κρατήσεις μια επικοινωνία με κάποιον είναι πλέον πιο εύκολο από ποτέ. Ευτυχώς, είναι επίσης πιο εύκολο από ποτέ να διακόψεις την επικοινωνία, με ένα απλό delete στην καλύτερη ή με ένα block στη χειρότερη. Έλα όμως, που κανέναν block και κανένα delete δεν μπορεί να σε προστατέψει από την τυχαία συνάντηση στο δρόμο με πρώην συμμαθητή/-ρια σου. Το έχουμε περάσει όλοι, ξέρουμε ακριβώς πόσο άβολη στιγμή είναι.
Παρακάτω ακολουθούν δύο πραγματικοί, πρόσφατοι διάλογοι από τη δική μου ζωή. Προφανώς, τα ονόματα παραλείπονται κι οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις ΔΕΝ είναι ούτε ένα τσικ συμπτωματική.
Έξω από γνωστό μπαρ της Πανόρμου, 10 μ.μ. Πετυχαίνω στην υποδοχή παλιό παιδικό έρωτα.
– Γεια σου! Τι κάνεις; Με θυμάσαι; (Θεέ μου, είσαι ακόμη πανέμορφος σαν τον Ήλιο. Και το δέρμα σου πάντα ηλιοκαμμένο και λαμπερό σαν να έχεις συνουσιασθεί με τον Αύγουστο)
– Επ, τι λέει; Όλα καλά;
– Μια χαρά. Δουλεύεις εδώ τώρα; Δεν σε έχω ξαναδεί στο μαγαζί.
– Ναι, έχω καμιά δεκαριά μέρες που δουλεύω πόρτα εδώ. Πιο πριν ήμουν σε ένα άλλο μαγαζί στο Παγκράτι.
– (Αχ πώς το λες έτσι αυτό το Παγκράτι; Δυσκολεύεσαι λίγο να πεις το «ρ», αλλά εγώ θα στα συγχωρούσα όλα). Α ναι; Άντε καλή αρχή εύχομαι. Σε έχασα μετά το σχολείο. (Αλλά τώρα σε βρήκα και δε θα σε αφήσω να φύγεις ποτέ, τ’ ακούς;) Τι έκανες; Πού πέρασες;
– ΤΕΦAA Σερρών πέρασα. Τελειώνω φέτος.
– (Τελειώνω τώρα). Με το καλό εύχομαι.
– Εσύ όλα καλά;
– Μια χαρά μωρέ, όπως τα ξέρεις. (Τι «όπως τα ξέρεις» βρε καημένη; Έχει να σε δει από τότε που ήσουν 14 και είχατε ανταλλάξει δυο κουβέντες στην καντίνα της κυρά Αλέκας. Άλλη μαυραγορίτισσα κι αυτή, 2 ευρώ το κομματάκι πίτσα, το τόσο δα).
– Εεε θα μπεις τελικά; Έχει κόσμο από πίσω σου που περιμένει.
– (Τσου! Δεν θα κουνηθώ μέχρι να παραδεχτείς ότι με θες όσο σε θέλω. Πάντα εσένα αγαπούσα. Όλοι οι άλλοι τόσα χρόνια ήταν για να σε ξεπεράσω.) Χαχ ναι, μπαίνω μέσα με περιμένουν κι οι φίλοι μου. Τα λέμε, ε; (Σ’αγαπώ)
– Καλή διασκέδαση!
– Επίσης! (Πάρτα!)
Στουρνάρη και Πατησίων, 12 μ.μ. Παλιά συμμαθήτρια με σταματάει στο δρόμο.
– Ε δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω αυτό! Πού χάθηκες εσύ;
– Α γειά σου! (Σας παρακαλώ κυρία μου, ποια είστε; Για κάντε πέρα)
– Αμέσως σε κατάλαβα. Δεν έχεις αλλάξει καθόλου. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που καθόμουν από πίσω σου στην κατεύθυνση.
– Κι εσύ το ίδιο! (Τι δεν έχω αλλάξει μωρή ψεύτρα; 10 κιλά έχω χάσει από τότε, που κάνεις κι ότι δεν το βλέπεις)
– Τι κάνεις τώρα εσύ; Πού είσαι;
– (Ναι κάνε τώρα ότι σε νοιάζει. Όταν σου έλεγα να με βοηθήσεις στα Λατινικά και μου έβαζες την κασετίνα μπροστά στην κόλλα σου να μη βλέπω, ήταν καλά;) Εδώ μωρέ, καλά. Πάντειο πέρασα. Τελειώνω σιγά σιγά. Εσύ τι κάνεις;
– Εγώ πέρασα ΦΠΨ. Ταυτόχρονα δουλεύω promotion αυτόν τον καιρό.
– (Είχες και στα Συγγουνέικα προμόσχιο;) Άντε ρε συ; Μπράβο, μπράβο τα καλύτερα σου εύχομαι (άσε με να φύγω, θα φωνάξω τον κύριο πόλισμαν απέναντι).
– Κατά τ’ άλλα;
– Ε τα γνωστά. Δουλειά, σχολή. Καλά να ’μαστε μωρέ. (Κατά τα άλλα, τώρα έχω βυζιά. Θυμάσαι που με κορόιδευες στην Α’ Γυμνασίου και μου έλεγες ότι δε θα βγάλω ποτέ. Ποιος μοιάζει σαν τον Στάθη Ψάλτη τώρα;)
– Χαθήκαμε ρε συ.
– (όχι, Χριστέ μου θα το πει)
– Πρέπει να κανονίσουμε κάποια στιγμή για καφέ οπωσδήποτε!
– (όχι, το είπε!) Καλά δεν το συζητώ. Τώρα που σε βρήκα, έτσι θα σε αφήσω;
– Έχεις facebook , να σε βρω;
– (Όχι δεν έχω. Βρίσκομαι παγιδευμένη στο 2003) Ναι, ναι κάτσε να σε κάνω add, να τα λέμε κι από κει. Κι αν θες κάποια στιγμή και μπορείς να πάμε για κανένα καφεδάκι, μου στέλνεις – δεν πιέζω! (θα φύγει block πιο γρήγορα κι από τότε που έφτιαξε λογαριασμό ο πατέρας μου)
– Πάρα πολύ χαίρομαι που σε βρήκα! Θα κανονίσουμε! Σε φιλώ.
– Δεν το συζητώ! (Θα πάω στην κόλαση, είναι βέβαιο πλέον). Φιλιά, τα λέμε!
