Αν σκεφτούμε τα σχολικά/πανεπιστημιακά χρόνια, αμέσως έρχεται στο μυαλό μας ένας σωρός από πληροφορίες, also known as γνώση. Τα πράγματα που μας δίνουν τροφή για σκέψη (κάτι αναγκαίο για την συναισθηματική μας ακεραιότητα) είναι περισσότερο οι εμπειρίες μας, άντε και κανένα βιβλίο που διαβάζουμε στον ελεύθερο χρόνο μας. Διάβαζα, λοιπόν, ένα βιβλίο, με ένα εκτεταμένο ποίημα, σε ένα σημείο έλεγε «Alone; whether you like it or not; alone is something you΄ll be quite a lot».
Διαβάζοντας αυτό, ακολούθησε ένας συνειρμός σκέψεων, «Πότε είναι κάποιος μόνος;», απάντηση: «Όταν δεν έχει ανθρώπους γύρω του». Ερώτηση: «Ανθρώπους γενικά;», απάντηση «Όχι, φίλους». Με λύπη, η καθημερινότητα μου επιβεβαιώνει ότι η μοναξιά είναι κατά έναν τρόπο πια ένα σύνηθες φαινόμενο, μια «παρενέργεια» της πολυάσχολης καθημερινότητας μας. Πράγματι, οι υποχρεώσεις όπως για παράδειγμα η δουλειά, είναι κάτι που δοκιμάζει σε καθημερινή βάση αυτό το στοιχείο-κλειδί για την ευτυχία των ανθρώπων που ονομάζεται Φιλία.
Σίγουρα όσοι δεν έχετε βρεθεί στην δύσκολη, συνάμα άβολη και λίγο καταθλιπτική θέση του να απομακρυνθείτε από φιλικά πρόσωπα λόγω εργασίας, είστε τυχεροί! Επίσης, είναι πολύ σίγουρο ότι δεν γνωρίζετε την εμπειρία του να δουλεύεις εσύ, ενώ οι φίλοι σου να κάνουν ζωάρα. Το εκλαϊκεύω ναι, ίσως να υπερβάλλω, το δέχομαι, αλλά εξ΄αποστάσεως ζωάρα μοιάζει η ελευθερία του να μην έχεις καθημερινά ένα «πρέπει» να σου επιβάλλεται. Επιτρέψτε μου να σας μυήσω στην εμπειρία αυτή.
#1 Σου ρίχνω άκυρο
Θα βρεθείς αμέτρητες φορές στην δυσάρεστη, προς εσένα και τους φίλους σου, θέση όπου θα πρέπει να ακυρώσεις σχέδια ξανά και ξανά και… ξανά, διότι δεν βολεύει το πρόγραμμα σου στην δουλειά. «Χίλια συγγνώμη, αλλά δεν θα μπορέσω να έρθω αύριο, τελικά δουλεύω» θα είναι η πικρή σου καραμέλα!
#2 Ζηλεύω, ζηλεύω
Είναι κακό. Είναι κάκιστο, χείριστο να γυρνάς μετά από μια κουραστική μέρα και να βλέπεις τα check-in, από τα οποία το μόνο πρόσωπο που λείπει είσαι εσύ. «Πιείτε κι ένα στην υγεία μου!», σχολιάζεις κοιτώντας το μισθό της μέρας στο πορτοφόλι σου για να παρηγορηθείς (αν και δεν σώζεται).
#3 Ουδείς αναντικατάστατος
Αν είσαι από τα άτομα που ανήκουν σε παρέα κλειστού τύπου, δηλαδή συγκεκριμένα άτομα που δεν κατεβάζουν ομάδα στο γήπεδο, τότε να ξέρεις ότι όταν αρχίσεις να απομακρύνεσαι κάποιο άλλο πρόσωπο θα κρατήσει ζέστη την κενή σου θέση. «Α, γεια σας, η κοπέλα/το παιδί;», θα πεις μια φορά που θα μπορέσεις επιτέλους να βγεις για καφέ και θα είναι και ένα πρόσωπο που δεν έχεις ξαναδεί στην παρέα. Φεύγοντας θυμήσου να παραδώσεις το στέμμα σου.
#4 Στις ειδήσεις των 8
Εκεί θα κατατρέχεις με την ελπίδα να βγάλεις άκρη και να πεις την γνώμη σου σε μια συζήτηση, όπου γίνονται εκατομμύρια αναφορές σε πράγματα που έχουν ειπωθεί στους 5 προηγούμενους καφέδες της εβδομάδας.
– Δεν κατάλαβα τίποτα;!
– Ααα ναι, δεν ήσουν!
#5 Και πίνω υποβρύχια… μόνο στα όνειρα
Ελπίζω να μην σου αρέσει το αλκοόλ, δεν βοήθησε πότε κανένα. Καλό είναι να συνηθίσεις στην ιδέα του ότι όταν θα έχεις την ευκαιρία να βγεις για ένα ποτάκι με τα παιδιά, θα πρέπει να πιεις με σταγονόμετρο, γιατί το επόμενο πρωί δεν θα μπορείς να δουλέψεις. Αν έχεις δίπλωμα, άντε, θα τους πας και σπίτι!
6# Χρόνια πολλά μωρό μου για τα γενέθλια σου
Σε μήνυμα θα στέλνεις, διότι το σύμπαν όντας τραγικότατο στις σατανικές συμπτώσεις, θα φροντίζεις να πρέπει να πας στην δουλειά και να πρέπει να λείπεις από την έξοδο που έχει κανονίσει ο φίλος σου για την σημαντική αυτή μέρα! «Τουλάχιστον κρατά μου τούρτα», το υστερόγραφο στο μήνυμα!
#7 Νοσταλγία
Η δουλειά, σε συνδυασμό με την απομάκρυνση από φιλικά πρόσωπα, πυροδοτεί μια περίεργη αντίδραση πεσιμιστικής φιλοσοφίας. Ξαφνικά, στο χρονολόγιο το Facebook σου πετάει ένα ανελέητο «3 years ago» με μια ομαδική φώτο, κι εσύ ξεκινάς να σκέφτεσαι πως γέρασες, τα έφαγε τα ψωμιά σου, πως πέρασες σε άλλη φάση της ζωής σου, πως είσαι θύμα της καπιταλιστικής κοινωνίας και άλλα πολλά που δεν βγάζουν νόημα. Απλά γιατί σου λείπουν οι φίλοι σου.
#8 Να μαζευτούμε, να πάτε διακοπές
Υπάρχει πιο πικρό ζήτημα για να θίξω πέρα από τις καλοκαιρινές διακοπές; Ακούς την παρέα σου να κανονίζει με ενθουσιασμό το πως θα κλείσουν εισιτήρια έγκαιρα, κι εσύ σκέφτεσαι πως αν είσαι σε αρκετά ευνοϊκή θέση και πάρεις άδεια, απλά δεν θα συμπίπτει με τις μέρες που κανονίστηκαν οι διακοπές (ποιες;).
#9 Στην ομαδική
Όταν οι φίλοι σου κανονίζουν κάτι κι εσύ λόγω δουλειάς έχεις να φανείς από πέρσι, τους ρωτάς «Γιατί δεν μου είπατε;», οι απαντήσεις είναι δυο: «Τελευταία στιγμή το κανονίσαμε» ή «Το είπαμε στην ομαδική». Στο σημείο αυτό, αναρωτιέσαι «Ποια ομαδική;». Αυτό που θέλουν να σου πουν είναι ότι το ξέχασαν, γιατί απλά σπάνια έως πότε τηρείς τα ραντεβού.
#10 Άλλαξες, ε;
Όταν δεν συζητάς καθημερινά ή τουλάχιστον συχνά με τους φίλους σου, αρχίζεις και απομακρύνεσαι από τα μικρά καθημερινά βιώματά τους, ξεχνάς τις αντιδράσεις τους, δεν βλέπεις την σταδιακή αλλαγή – γιατί όλοι με τον καιρό αλλάζουμε – και μια μέρα που συναντιέστε συγκινείσαι που βλέπεις «πως μεγάλωσαν!», πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος σκέψης, η εμφάνιση και άλλα πολλά που λόγω συγκυριών δεν μπόρεσες να δεις.
Η αλήθεια παιδιά είναι, όσο τρομακτικά και τραγικά κι αν σας φάνηκαν τα παραπάνω, πως οι φίλοι δεν χάνονται. Όπως μου έλεγε σήμερα στην δουλειά κι ένας συνάδελφος, «Δεν είναι θέμα χρόνου, όποιος θέλει βρίσκει χρόνο!». Οπότε, μην φοβάστε να συνδυάσετε και δουλειά και φίλους που ζουν την ζωή χαλαρά, αν έχετε τα κατάλληλα πρόσωπα γύρω σας κι εσείς την ανάλογη στάση, δεν έχετε απολύτως τίποτα να χάσετε!
