«Ο εθισμός με πρόσωπα μοιάζει με τον εθισμό με τα ναρκωτικά. Σε αναλώνει. Σε διαλύει εσωτερικά και αυτό διαγράφεται εξωτερικά.». Αυτό είναι ένα μικρό μέρος μιας συζήτησης που ανέπτυξα με ένα οικείο πρόσωπο όσον αφορά τις κτητικές και εμμονικές τάσεις που γεννιούνται σε ορισμένες σχέσεις. Πολλές φορές η δέσμευσή μας με πρόσωπα μπορεί να οδηγήσει να φτάσουμε στα άκρα, όσον αφορά την εξωτερίκευση συναισθημάτων. Όταν σε μία σχέση, φιλική και μη, παρουσιάζονται εμμονικές συμπεριφορές, τότε θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε εξ΄αρχής ελαττωματική και σε καμία περίπτωση υγιή. Συνήθως, τέτοιου είδους καταστάσεις αναπαράγονται μονόπλευρα, γεγονός που καθιστά τον έτερο ανίκανο να εγκαταλείψει τον φίλο-σύντροφο, και ταυτόχρονα να επιθυμεί να «σπάσει το συμβόλαιο».
Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιος σε μια παρέα μπορεί να παρουσιάσει εμμονικές τάσεις ως προς ένα μέλος, γεγονός που εντείνει τις κορυφώσεις σε αυτή. Συχνές διαφωνίες και διαμάχες παράγονται, εφόσον γίνουν αντιληπτές τέτοιου είδους συμπεριφορές από τα λοιπά μέλη. Αυτά είναι κάποια από τα αίτια που ρευστοποιούν τις σχέσεις. Η υπερβολική αυτή συμπάθεια και η ανάγκη για συνεύρεση του ενός, είτε θα αποξενώσουν το άτομο από την υπόλοιπη παρέα – εφόσον βρίσκεται σε αμηχανία και δεν μπορεί να διακόψει την επαφή, επειδή έχει επίγνωση της κατάστασης – είτε θα τον εξαναγκάσουν να περιορίσει κάθε επαφή. Πολλές φορές μία έκρηξη-ξέσπασμα μπορεί να λειτουργήσει θετικά για τέτοιες σχέσεις πολύ πιο αποτελεσματικά από μία ομαλή και ήρεμη επισήμανση.
Ένα επόμενο στάδιο στο οποίο γίνονται διακριτές τέτοιες συμπεριφορές είναι στις ερωτικές σχέσεις. Ταλαντεύονται μεταξύ πολύ περισσότερων συναισθημάτων από τις φιλικές σαφώς. Πιθανότατα να διακρίνονται περισσότερες από μια περιπτώσεις. Αφενός, ο εθισμός μπορεί να γίνει διακριτός και από τις δύο πλευρές μεταξύ δύο ανασφαλών ανθρώπων. Υπάρχει η διαφορά μεταξύ έντασης και έκφρασης «ακραίων» συναισθημάτων. Ο καθένας μπορεί να εξωτερικεύει διαφορετικά τις σφοδρές επιθυμίες και τάσεις που αναπαράγει διαρκώς: είτε διατηρώντας έντονη επιθυμία για κάποιον χωρίς να επηρεάζει τον σύντροφο, είτε προβαίνοντας συνεχώς σε αντιδράσεις και ξεσπάσματα με κινητήριες δυνάμεις την ζήλεια και την κτητική διάθεση. Αυτά, βέβαια, συναντώνται σε έναν υπερθετικό βαθμό. Αφετέρου, μπορεί να υπάρχει και μονόδρομη προέλευση με τα γνώριμα χαρακτηριστικά-συναισθήματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εναλλακτικές λύτρωσης από παρόμοιες τριβές οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν δύσκολες για τους ανθρώπους-αποδέκτες είναι η αποδέσμευσή τους, η οποία καθίσταται περίπλοκη.
Σαν αποτέλεσμα, πηγή εκδήλωσης παρόμοιων συμπεριφορών είναι ένα είδος συναισθηματικού εκτροχιασμού. Όταν δηλαδή ένας άνθρωπος βρίσκει ανταπόκριση και λύσεις στο πρόσωπο ενός έτερου και εξωτερικεύει με άνεση ανασφάλειες και προσωπικά προβλήματα. Περιπτώσεις όμοιου χαρακτήρα παρουσιάζουν συνήθως εσωστρεφείς άνθρωποι, εγκλωβισμένοι στον εαυτό τους.
