Δεν ξέρω αν το έχεις νιώσει, αλλά αν πάρουμε την θεωρία των πιθανοτήτων σίγουρα κάποια στιγμή θα σου έχει συμβεί και εσένα.
Πλησιάζει Σαββατοκύριακο. Οι φίλοι σου είτε δουλεύουν, είτε είναι στα χωριά τους είτε έχουν κανονίσει μπάνιο με άλλη παρέα ή με τα αγόρια τους. Και ξαφνικά βρίσκεσαι μόνη σου στην πόλη!
Ένα τέτοιο σαββατοκύριακο πλησίαζε και για εμένα. Ήταν ήδη Παρασκευή μεσημέρι. Δεν είχαμε, με το αγόρι μου, κανένα απολύτως σχέδιο. Όλοι θα απολάμβαναν την δροσιά της θάλασσας και εμείς θα λιώναμε στην ζέστη της Αθήνας. Κυριολεκτώ όταν λέω πως ένιωθα να πνίγομαι και μόνο στην ιδέα.
Και νομίζω θα ταυτιστείς εάν σου πω ότι απλά γκρίνιαζα ασταμάτητα χωρίς έλεος, μιας και η κατάσταση ήταν ζοφερή και τίποτα δεν πήγαινε όπως ήθελα. Έλα, παραδέξου το. Έχεις γκρινιάξει και εσύ έτσι, παρ’ όλο που ξέρεις ότι δεν βγάζει πουθενά.
Εκείνη την Παρασκευή όμως, έγινε κάτι που με έκανε να δω την κατάσταση με «άλλο μάτι» όπως εξηγώ στο τέλος του βίντεο!
Και αποφάσισα πως μπορώ να περάσω ένα τέλειο σαββατοκύριακο στην πόλη μου. Να πάω κάπου που δεν έχω ξαναπάει, να κάνω πράγματα που δεν έχω ξανακάνει, να φάω φαγητά που δεν έχω ξαναδοκιμάσει παρ’ όλο που ζω εδώ τα τελευταία 3 χρόνια.
Τι; Πως μπορεί να γίνει αυτό; Χαίρομαι που ρωτάς!
Πολύ εύκολα για την ακρίβεια!
Απλά παίξε σκάκι με έναν άγνωστο, δες έναν αγώνα water polo ή φάε σάλστα Ατζίκα στο Food Truck έξω από το Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος! Ή όλα αυτά σε κάποια άλλη πόλη, με διαφορετική σειρά ή διαφορετικό περιεχόμενο! Δες το βίντεο και θα τα καταλάβεις όλα.
Γιατί η ζωή είναι εκεί έξω. Και πάντα υπάρχουν πράγματα που δεν έχουμε κάνει. Πάντα υπάρχουν νέες περιπέτειες που μας περιμένουν να τις ζήσουμε!
Ακόμη και εάν είμαστε στο ίδιο χωριό που περάσαμε όλα τα χρόνια της ζωής μας ως τώρα! (sneak peak – το επόμενο vlog δείχνει και πως μάζεψα αυγά και δαμάσκηνα στο χωριό μου! Ναι, true story!)
