Η κάθε μέρα μιας χωρισμένης μητέρας είναι ένας αγώνας επιβίωσης. Πασχίζει να ισορροπήσει ανάμεσα σε κακοτυχίες και στις καλές στιγμές. Είναι μια χωρισμένη μητέρα ενός υπέροχου παιδιού ή παιδιών. Χαμογελάει διάπλατα, είναι δοτική, αλλά εκείνη γνωρίζει μέσα της τη δύσβατη διαδρομή της.
Δυστυχώς, η ίδια η κοινωνία καταχωρεί αυτές τις μητέρες σε μια κατώτερη κατηγορία. Όμως αυτό, όχι μόνο δεν υφίσταται, αλλά αν όλοι εκείνοι που πολλοί έυκολα τις κρίνουν ζούσαν έστω μία μέρα όπως εκείνες, θα είχαν παραδώσει τα όπλα. Αλήθεια, όλοι εσείς που με ευκολία κρίνετε, γνωρίζετε ότι η κάθε μέρα είναι μοναδική για αυτήν τη κατηγορία γυναικών; Είναι μητέρα και πατέρας συγχρόνως.
Ο φόβος μην αρρωστήσουν μεσουρανεί, γιατί κανείς δεν θα φροντίσει τα παιδιά τους. Αλλά ακόμα κι αν συμβεί, θα σηκωθούν και πάλι όρθιες. Εργάζονται σκληρά για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν καλές συνθήκες διαβίωσης, αλλά ταυτόχρονα νιώθουν πλήρεις, προσφέροντας την υπεραξία τους σε αυτό που αγαπούν.
Κι όταν τελειώσει η εργασία, πρέπει να επιστρέψουν σπίτι να το φροντίσουν, αλλά και να βρουν ποιοτικό χρόνο για τα παιδιά τους. το χαμόγελο, χαμόγελο εννοείται. Όταν κατάκοπες έχουν τελειώσει την ημέρα τους, θα ξαπλώσουν μόνες αναμένοντας την επόμενη. Η κάθε μέρα είναι μοναδική για εκείνες, μια αναγέννηση. Ευγνωμονούν όλα αυτά που τους παρέχει η ζωή και αποκτούν με κόπο.
Κάποιοι ίσως τις θεωρήσουν εύκολα θύματα. Αλλά δεν είναι. Άλλοι πάλι τις λυπούνται. Όμως αυτές οι γυναίκες είναι άξιες θαυμασμού. Αυτές οι γυναίκες που είτε αποχώρησαν από τον έγγαμο βίο, είτε τις ανάγκασαν να το κάνουν, χαίρουν θαυμασμού.
Από αυτές τις γυναίκες μόνο καλοσύνη θα λάβεις, ενώ αν σε αγαπήσουν είσαι τυχερός. Μόνο μην προσπαθήσεις να τις πληγώσεις. Έχουν μάθει να φεύγουν με ψηλά το κεφάλι, πριν καν το καταλάβεις.
