Θυμήσου εκείνη την ημέρα που πήγε τελείως στραβά. Τελείως όμως. Που έχασες το λεωφορείο κι άργησες στη δουλειά σου, που έπιασε ξαφνική βροχή και καταστράφηκε το μαλλί που έφτιαχνες μισή ώρα. Που τα παπούτσια, που έψαχνες μήνες τώρα, δεν υπάρχουν στο νούμερό σου. Που τσακώθηκες με ένα φίλο σου για μια παρεξήγηση στην οποία δεν έφταιξες, που σε παράτησε το αγόρι/ κοπέλα σου επειδή βαρέθηκε… Καλά, αν έγιναν όλα αυτά μέσα σε μία μέρα, τότε μάλλον είσαι λίγο χτυπημένος από τη μοίρα. Και 2-3 όμως να συνέβησαν, ήταν αρκετά για να ρίξουν κατακόρυφα τη διάθεσή σου και να σε κάνουν να βρίζεις σε 12 διαφορετικές διαλέκτους από μέσα σου (ή κι απ΄έξω).
Την επόμενη φορά, λοιπόν, αγαπητέ αναγνώστη, που θα έχεις μια τέτοια «μαύρη» μέρα, δοκίμασε το εξής. Ψάξε να βρεις ένα μέρος με θέα το άπειρο. Κι όχι, δε χρειάζεται να πας στην κορυφή του Έβερεστ για να απολαύσεις μια ατελείωτη θέα, μέχρι εκεί όπου ο ουρανός αγγίζει τη γη. Μπορείς εύκολα να βρεις ένα τέτοιο μέρος πολύ πολύ κοντά σου. Δίπλα σου. Αρκεί να μπορείς μέσα από αυτό να δεις το απέραντο. Είτε αυτό είναι η ταράτσα του σπιτιού σου, είτε είναι η Ακρόπολη κι ο Λυκαβηττός. Πόσες φορές όταν βρέθηκες εκεί, χαζεύοντας τη θέα, δεν ένιωσες το σώμα σου να γίνεται λίγο πιο ελαφρύ και τα προβλήματά σου, αυτά που νωρίτερα βασάνιζαν τη σκέψη σου, να εξαφανίζονται το ένα μετά το άλλο;
Όταν αντιλαμβάνεσαι με το ανθρώπινο μυαλουδάκι σου το πόσο τεράστιος είναι αυτός ο κόσμος στον οποίο ζούμε, τότε καταλαβαίνεις το πόσο μικρός κι ασήμαντος είσαι εσύ και τα ανθρώπινα καθημερινά προβληματάκια σου. Βλέπεις, το σύμπαν δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με την πάρτη σου. Έχει άλλα 7,35 δισεκατομμύρια άτομα να απασχοληθεί και τους δεκαπλάσιους ζωντανούς οργανισμούς. Όσο εσύ, λοιπόν, κάθεσαι και στεναχωριέσαι για την παραμικρή βλακεία που σου συνέβη σε μία μέρα γεμάτη με κακές συμπτώσεις και γκρίνια, κάποιος άλλος μπορεί να βιώνει την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του. Κάποιος γεννιέται, κάποιος παίρνει πτυχίο, κάποιος παντρεύεται, κάποιος κερδίζει ένα βραβείο, κάποιος αρρωσταίνει, κάποιος πεθαίνει… Όλοι είμαστε μικροσκοπικά κομμάτια ενός ατελείωτου (για τα δικά μας δεδομένα τουλάχιστον) παζλ ζωής. Κι ο καθένας μας είναι εξίσου σημαντικός και υπεύθυνος για το πώς θα παίξει το ρόλο του και θα διαχειριστεί τα προβλήματά του. Κοίταξε, λοιπόν, αυτόν τον απέραντο κόσμο που υπάρχει μπροστά σου, πάρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε από εκεί που έμεινες.
