Κάποιες στιγμές στην διαδρομή μας, εμφανίζονται άνθρωποι που για τους δικούς μας λόγους μας ελκύουν. Αυτό είναι αμφίδρομο, εφόσον τα σημάδια το δείχνουν. Πρωτίστως, η στάση του σώματος αποδεικνύει την έλξη που υφίσταται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους.
Όταν συναντηθούν τα βλέμματα αποκαλύπτουν τα θέλω των δύο ανθρώπων. Ο απλός χαιρετισμός μετατρέπεται σε ένα γλυκό παιχνίδι, στο οποίο συμμετέχει το κορμί. Όλα κυλούν ομαλά, με τη συμμετοχή και των δύο πλευρών και τα χαμόγελα διάπλατα. Στο σημείο δηλαδή, όπου και οι δύο είναι σίγουροι για το αμοιβαίο ενδιαφέρον και αναμένουν την πρώτη κίνηση… από τον άλλο.
Εδώ αρχίζει η αναμονή. Λίγο ο εγωισμός, η βεβαρυμένη καθημερινότητα, ο φόβος της απόρριψης, καθιστούν και τους δύο άπραγους, «ακίνητους». Τελικά τι είναι σωστό και τι είναι λάθος; Ποιος είναι εκέινος που θα κάνει την πρώτη κίνηση για να έρθουν δύο άνθρωποι πιο κοντά; Ο άντρας όπως το ορίζει η κοινωνία ή η γυναίκα που αν κάνει την πρώτη κίνηση θεωρείται βιαστική;
Το θέμα δεν είναι όμως το ποιος θα αναλάβει την πρώτη κίνηση. Το θέμα είναι να γίνει από όπιον μπορέσει να ξεπεράσει τον σκόπελο του «εγώ» του. Δυστυχώς όμως, πολλά φλερτ μένουν εκεί. Στα αζήτητα, γιατί κάνεις δεν τόλμησε, κάνεις δεν μίλησε. «Αν σε θέλει, θα σε ψάξει», σκέφτηκαν και οι δύο.
The end. 🙁
