Ανοιχτή επιστολή στον 15χρονο εαυτό μου 😊
Αν μπορούσες με κάποιο μεταφυσικό τρόπο να συναντήσεις τον νεότερο εαυτό σου – ας πούμε τη λυκειακή σου βερσιόν – να περιηγηθείς στον λυκειακό χωροχρόνο και να του πιάσεις την κουβέντα, τι θα τον συμβούλευες για το μέλλον; Προσωπικά θα είχα να του πω πολλά. Drama queen ως είμαι, θα του έγραφα πατροπαράδοτα σε ένα γράμμα με μυρωδάτο επιστολόχαρτο, όλα όσα μου έμαθε η μετα-σχολική μου ζωή (θα έγραφα γράμμα στον εαυτό μου, αυτό λέει τόσα για την ψυχική μου κατάσταση). Το γράμμα θα πήγαινε κάπως έτσι…
Αγαπητέ 15χρονε εαυτέ μου,
Σου γράφω από το μέλλον. Όχι, δεν είμαι κάτοχος ρομπότ, ούτε ιπτάμενου αυτοκινήτου (μα γιατί πάντα όλοι φανταζόμαστε κάπως έτσι το μέλλον;). Σκοπός αυτού του γράμματος, το οποίο είναι τίγκα στα spoil, είναι να σε συμβουλέψει για όλα όσα θα έπρεπε να γνωρίζεις για την μετέπειτα ζωή σου. Όλα εκείνα τα μαθήματα ζωής που θα ευχόσουν να κατείχες από καιρό, ώστε να ήσουν καλύτερα προετοιμασμένη για τα μελλούμενα. Αν η ζωή ήταν διαγώνισμα, ας πούμε ότι τώρα σου δίνω τα sos, τα υπόλοιπα πρέπει να φροντίσεις από μόνη σου να τα ανακαλύψεις εν καιρώ.
First things first, δε σου πάει η φράντζα, ξεφορτώσου την. Πάμε παρακάτω. Όταν σε ρωτάνε τι θα σου άρεσε να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο, σχεδόν πάντα η απάντηση σου είναι ίδια: να ταξιδεύω. Παρόλα αυτά, σου δίνονται πολλές ευκαιρίες για ταξίδια, τις οποίες επιμένεις να αγνοείς. Φυσικά κι έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να κάνεις ακόμη και τον γύρω του κόσμου, αν το επιθυμείς, αλλά σπανίως θα έχεις την ευκαιρία να το κάνεις αυτό με την ασφάλεια και την οικονομική στήριξη των σχολικών προγραμμάτων ανταλλαγής. Γενικά, όποτε σου δίνεται η ευκαιρία να ταξιδεύσεις, να δεις από κοντά την Κωνσταντινούπολη, το Παρίσι, την Βαρσοβία ή οποιοδήποτε άλλο μέρος με ελάχιστο χρηματικό αντάλλαγμα, να τη δέχεσαι χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Η ζωή είναι ένα ψηφιδωτό στιγμών, κι εσύ δε θα είσαι ποτέ νεότερη. Στο ίδιο πλαίσιο, μην παραμελείς ποτέ τα χόμπι σου και μη διστάζεις να δοκιμάσεις καινούργια. Είμαι σίγουρη πως μπορείς να σκεφτείς πλήθος δικαιολογιών για να μην ξεκινήσεις ποτέ αυτό που έχεις φανταστεί. Να τις προσέχεις αυτές τις δικαιολογίες, γιατί δεν είναι και πολύ φίλες σου.
Συνεχίζοντας, μάθε να διαχειρίζεσαι το άγχος, τον θυμό, τον ανταγωνισμό και κάθε άλλο αρνητικό συναίσθημα που αναπόδραστα θα βιώσεις. Δε ξέρω, δοκίμασε γιόγκα, ψαλμούς ζεν, tai chi ή ό,τι άλλο βάζει τους νευρώνες σου σε κατάσταση νιρβάνας. Κι αν δεν γίνεις Σαολίν, δεν πειράζει. Θα έχεις αποδεχτεί ότι είσαι ένας αγχώδης άνθρωπος, που όμως δεν επιτρέπει στην αρνητικότητα να πάρει τα ηνία της ζωής του.
Κάτι άλλο εξίσου σημαντικό, είναι να εξασκήσεις το δικαίωμα σου στην άρνηση. Να λες τα «όχι» σου ξεκάθαρα και δυνατά, χωρίς να τα μασάς. Όταν το ένστικτό σου σε προειδοποιεί βγάζοντας τσιριδούλες μέσα στο μυαλό σου ή όταν αδυνατείς να νιώσεις άνετα σε μια κατάσταση, μπορείς να θέσεις τα όριά σου και να πεις «όχι». Θυμάσαι τότε που η αντιπαθητικότερη όλων των συμμαθητριών, όχι απλά έκατσε ετσιθελικά δίπλα σου στο πούλμαν, όχι απλά ζήτησε να ξαπλώσει στα πόδια σου, αλλά ζήτησε να της κάνεις και μασάζ ενώ της χαϊδεύεις τα μαλλιά; Διανοείσαι, φαντάζομαι πως όλο αυτό το σκηνικό δε θα είχε συμβεί ποτέ αν είχες πει εξ αρχής κάποια «όχι». «Όχι, δε θέλω να γίνω ο καναπές σου, όχι δε θέλω να συζητήσω αυτό το θέμα μαζί σου, όχι δε νιώθω άνετα με αυτό μου έκανες». Πόσες φορές, αντί να χαράξεις τα όριά σου με κόκκινο ανεξίτηλο μαρκαδόρο ή να εκφράσεις τη δυσφορία απέναντι στη συμπεριφορά κάποιου, εσύ προτίμησες να τα κάνεις γαργάρα σαν να ετοιμάζεσαι να τραγουδήσεις άρια; Η ευγένεια είναι αρετή, αρκεί να μη γίνεται βαρίδι για τη δική σου ευτυχία και ψυχική διάθεση.
Συνεχίζοντας, όταν θα φτάσεις κοντά στις Πανελλήνιες, όλος ο κοινωνικός σου περίγυρος θα προσπαθεί να σε πείσει ότι είναι το σημαντικότερο βήμα που θα κάνεις ποτέ. Ε, λοιπόν, ναι είναι σημαντικό μέσο αν αυτό που επιθυμείς είναι μια ακαδημαϊκή μόρφωση. Είναι σκληροπυρηνικές και ψυχοφθόρες, αλλά πάντα τα όνειρα για να γίνουν επιτεύξιμοι στόχοι θέλουν κόπο. Από την άλλη όμως, οι Πανελλήνιες και κατ΄επέκταση το πανεπιστήμιο, δεν αποτελεί μονόδρομο του κάθε μαθητή, παρά μόνο ένα παραθυράκι για την μετέπειτα ζωή σου. Επομένως, ούτε η επιτυχία ούτε η αποτυχία σου στις εξετάσεις θα καθορίσει την μετέπειτα πορεία σου, ούτε φυσικά θα εγγυηθούν την ευτυχία σου και την ομαλή ή όχι επαγγελματική σου σταδιοδρομία.
Επί τη ευκαιρία, να ξέρεις ότι τα ωραία ξεκινούν συνήθως μετά το σχολείο και την ενηλικίωση. Ο φοιτητής είναι αρκετά νέος να ζήσει κάποια πράγματα και αρκετά μεγάλος ώστε να τα διεκδικήσει. Ακόμα κι αν η ζωή σου στο λύκειο αποδειχθεί μια τεραστίων διαστάσεων πατάτα, λίγη σημασία έχει αυτό. Μετά το λύκειο θα έχεις αρκετές ευκαιρίες για διασκέδαση, περισσότερη ελευθερία και ωριμότητα και καλύτερη αντίληψη του κόσμου γύρω σου αλλά και του εαυτού σου. Ο οποίος εαυτός σου, μάλιστα, θα κάνει στο μεσοδιάστημα κάτι extreme make over αλλαγές μέσα του κι έξω του, μούρλια! Ετοιμάσου για συνεχείς αλλαγές στο στυλ σου, στις πολιτικές, κοινωνικές και θρησκευτικές σου πεποιθήσεις.
Τέλος, συνήθισε όσο είναι νωρίς το εφήμερο των ανθρώπινων σχέσεων. Οι άνθρωποι γύρω σου αλλάζουν, όπως αλλάζεις κι εσύ. Κάποιες φορές οι αλλαγμένη τους εκδοχή δε θα σου αρέσει και θα αποφασίσεις να τους εγκαταλείψεις. Άλλες φορές πάλι οι ίδιοι θα αποφασίσουν πως στις αλλαγές τους εσύ δε χωρούσες κι έπρεπε να αποχωρήσεις. Μην το πάρεις πολύ προσωπικά και συνήθισε πως αυτή είναι η ροή των πραγμάτων στον γαλάζιο πλανήτη. Πάνω από όλα, θυμήσου πως ζεις εκείνες τις μέρες που οι υποχρεώσεις σου είναι σχεδόν ανύπαρκτες, γι΄αυτό μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις και μη παραπονιέσαι για τυχόν ελλείψεις. Αν μπορώ να σου δώσω μια τελευταία, σύντομη συμβουλή και να κλείσω έτσι αυτό το γράμμα, θα ήταν η εξής: Ζήσε σαν να τα έχεις όλα.
Φιλικά, ο 20χρονος εαυτός σου
