Ξέρουμε ότι κάθε απολογισμός προβάλλει είτε θετικά είτε αρνητικά στοιχεία της χρονιάς. Για μένα, κάθε χρονιά τρέφει και τα δύο. Είναι περίεργο που σε κάθε νέα αρχή πάντα θυμόμαστε τα αρνητικά, ελπίζοντας να μην επαναλάβουμε άλλα λάθη. Και τα θετικά είναι εκείνα που «σπάνε» τη μονοτονία αυτή.
Όπως ανέφερα, πρώτα επαναφέρουμε στην μνήμη μας τα άσχημα για να καταλογίσουμε πρώτα στον εαυτό μας τις αναμενόμενες ευθύνες. Αυτό γιατί στην πραγματικότητα νιώσαμε υπεύθυνοι για επιλογές που θα μπορούσαν να έχουν αίσιο τέλος. Νιώσαμε υπεύθυνοι για αποστάσεις που μονιμοποιήθηκαν με πρόσωπα που νομίζαμε ότι ήταν δικά μας. Νιώσαμε υπεύθυνοι γιατί δειλιάσαμε να κάνουμε επιλογές που μπορεί να μας χάριζαν ομορφότερες στιγμές. Πιστέψαμε σε σενάρια φαντασίας προκειμένου να παραμείνουμε στη δική μας πραγματικότητα, ενώ κάναμε παραδοχές στον εαυτό μας. Πάντα τα άσχημα χαρακτηριστικά είναι τα πρώτα που σκέφτεται να εστιάσει κανείς, θέλοντας μην τα ξαναεμφανίσει.
Χωρίς βέβαια να παραμερίζει κανείς τα θετικά. Πήραμε ρίσκα και τολμήσαμε να υπερβούμε τα όρια μας σε καταστάσεις που μας προκαλούσαν φθορά. Πλαισιωθήκαμε από άτομα που προσωρινά μας αναπλήρωναν τα κενά, κι έπειτα τους καταστήσαμε μόνιμους στις ζωές μας. Αποκτήσαμε δυο εμπειρίες παραπάνω που μας προσέφεραν στην τελική έναν άλλο τρόπο σκέψης και επιβίωσης και μας βοήθησαν να αναβαθμίσουμε τα κριτήριά μας για άλλους. Κάναμε επιλογές οι οποίες μας χάρισαν ένα παρόν για το οποίο πρέπει να είμαστε ευγνώμονες. Ένα παρόν που απαιτεί ένα «ευχαριστώ» στον ανανεωμένο εαυτό που άφησε πίσω κάποια πράγματα. Βέβαια, ένα παρόν- μεσολαβητή για τα μελλοντικά πλάνα που επιθυμούμε να πάρουν σάρκα και οστά.
Με μία όμορφη αφόρμηση, θα προσπαθήσει κανείς να φανταστεί ένα σχήμα που θα απεικόνιζε σκέψεις που κάνει ο καθένας. Προσωπικά, θα τις παρομοίαζα με έναν τοίχο. Έναν ολοδικό μας τοίχο που φιλοξενεί ζωγραφιές και φθορές που άλλοτε τις επιτρέπουμε και άλλοτε απλώς συμβαίνουν με εμάς να κρατούμε. Έναν τοίχο στον οποίο, για να ζωγραφίσει κανείς, θα πρέπει να πάρει τη δική μας συγκατάθεση. Και κάθε νέα αρχή, θα συνοδεύεται με προσθήκες ή σβησίματα. Γιατί κάποιοι θέλησαν να εισβάλλουν στο χώρο μας προκειμένου να αφήσουν ένα δικό τους στίγμα-σύμβολο εγωισμού. Θέλησαν να αφήσουν τέτοιου είδους στίγματα, χωρίς να τους ενδιαφέρει απαραίτητα να είναι ένα όμορφο στολίδι στον τοίχο. Όμως, πάντα υπάρχουν και εκείνοι που καλύπτουν με επιτυχία τέτοια ασήμαντα σημάδια.
