Πόσες φορές έχουμε βρεθεί σε μία παρέα, και εκεί που ήμασταν ωραία και καλά, αρχίζει να μιλάει κάποιος συγκεκριμένος, και λέμε «Ω ρε πούστη μου, δε θα σκάσει ποτέ»; Πόσες φορές έχουμε φανταστεί να στραγγαλίζουμε αυτό το άτομο, αλλά απλά αρκούμαστε στο να γυρνάμε τα μάτια προς τα πάνω και να προσευχόμαστε να περάσει γρήγορα η ώρα; Σημάδια ευδιάκριτα, που δηλώνουν το ίδιο πράγμα: Σκάσε επιτέλους!
Εκ μέρους όλων μας, λοιπόν, θα ήθελα να δώσω κάποιες κατευθύνσεις σε αυτά τα άτομα, προκειμένου να σταματήσουν να μας πρήζουν τα ούμπαλα.
1. Όχι, δεν είσαι ο μόνος. Υπάρχουν άλλα 7 δισεκατομμύρια άτομα σε αυτόν τον πλανήτη. Το special snowflake syndrome κομμένο.
2. Σταμάτα να μιλάς για σένα συνέχεια και να λες τις ίδιες ιστορίες. Είναι βαρετό.
3. Αν μιλάς για πάνω από 30 δεύτερα και δεν κρέμονται από τα χείλη σου, σταμάτα να μιλάς. Αν αυτό γίνεται πολύ συχνά, ή πρέπει να αλλάξεις φίλους, ή είσαι βαρετός, οπότε πρέπει να αλλάξεις εαυτό.
4. Μη διακόπτεις. Εκτός του ότι ανήκει στους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς, σπας τα νεύρα όχι μόνο σε αυτόν που μιλάει, αλλά και σε αυτόν που θέλει να ακούσει.
5. Σταμάτα να λες «εγώ είμαι έτσι, εγώ είμαι αλλιώς». Μόνο οι άλλοι μπορούν να χαρακτηρίσουν κάπως εσένα ή το στυλ σου ή οτιδήποτε. Αν όντως ανήκεις σε κάποια κατηγορία, όποιος έχει μάτια θα το δει, αλλά μέχρι τότε, φαίνεσαι εγωπαθής.
6. Μην κάνεις συνέχεια check-in και μην ανεβάζεις συνέχεια selfie. Ειδικά για τα check-in, πιστεύεις πραγματικά ότι νοιάζει κανέναν πού πήγες; Τα check-in είναι η επιτομή του «θέλω να δείξω πως έχω ζωή». Όσο για τα σέλφιζ, πριν με κράξουν, σύμφωνα με έρευνες, ο μεγάλος αριθμός του υποδεικνύει ναρκισσιστικές διαταραχές. Science, bitch.
7. Η μάστιγα του φαγητού. Αγάπη μου, κανένας δε νοιάζεται αν έφαγες μπάμιες ή filet mignon. Κανένας, μα ΚΑΝΕΝΑΣ. Αν το πιάτο σου δεν έχει πάνω ένα δράκο που ξερνάει φωτιές, μην μπεις στον κόπο να το ποστάρεις.
8. Δε χρειάζεται να αγοράζεις ρούχα με μοναδικό κριτήριο το αν φαίνεται το tattoo. Ούτε να σφίγγεσαι συνέχεια για να φαίνεται ο αναβολιασμένος τετρακέφαλος.
Παρόλο που αυτές οι προτάσεις ίσως να φαίνονται πολλές, πραγματικά δεν είναι ούτε το 1/1000 αυτών που θα μπορούσαν να γίνουν. Όλοι μας έχουμε υπάρξει λίγο – πολύ attention whores στη ζωή μας, και θα ξαναϋπάρξουμε, ιδίως όταν νιώθουμε περήφανοι για κάτι. Και είναι λογικό. Σε μια κοινωνία που το φαίνεσθαι υπερισχύει του είναι, η συνεχής προσπάθεια για ανάδειξη θα μπορούσε να θεωρηθεί «υγιής». Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ξεφεύγει πότε πότε.
Το αληθινό πρόβλημα ξεκινά όταν αυτό γίνεται συστηματικά και χωρίς κανένα προφανή λόγο. Επομένως, η ουσία αυτού του άρθρου θα μπορούσε να συνοψιστεί στο εξής: Κανένας δεν νοιάζεται. Χεστήκαμε.
