Είστε τόσα χρόνια μαζί που κάθεσαι και απορείς αν είστε ακόμα ερωτευμένοι ή απλά συνηθίσατε να είστε. Πριν ανοίξει το στόμα του ξέρεις τι σκέφτεται, τι θέλει να πει και πώς θα το πει. Η επέτειο σας έχει καταντήσει να είναι κάτι σαν αυτό το κυριακάτικο τραπέζι της γιαγιάς που ο καθένας καθόταν σε συγκεκριμένη θέση, η σαλάτα έμπαινε πάντα στην ίδια θέση στο τραπέζι σε σημείο που σε προκαλούσε να σηκώσει το πιάτο για να δεις το σημάδι στο τραπεζομάντηλο και όλα γινόταν με τη ίδια ευλαβική σειρά. Καμία πρωτοτυπία, καμία έκπληξη και κανένα ίχνος ενθουσιασμού. Άραγε που να πήγε εκείνη η πρώτη μαγεία; Εκείνα τα πρώτα ραντεβού που καθόσουν ώρες μπροστά από την ντουλάπα να σκέφτεσαι τι θα βάλεις, γιατί νόμιζες ότι τα μάτια του έλαμπαν από τα εντυπωσιακά σου ρούχα. Αυτά τα μηνύματάκια λίγο πριν κοιμηθείς και αμέσως μόλις ξυπνήσεις. Μήπως τελικά όταν βρούμε το άλλο μας μισό πρέπει να χωρίζουμε σε τακτικά χρονικά διαστήματα για να ανανεώνεται η σχέση;
