By
Posted on
Μου λείπει αυτή η ανεμελιά της φοιτητικής ζωής. Τότε που φλερτάραμε χωρίς να βάζουμε την λογική μας πάνω από την καρδιά μας. Τότε που συναντιόμασταν για να διαβάσουμε και να ανταλλάξουμε σημειώσεις, ώστε να έχουμε την αφορμή να πάμε μετά για καφέ. Τότε που την ώρα που ο καθηγητής μιλούσε ώρες ατελείωτες σε ένα αμφιθέατρο γεμάτο αγανακτισμένους φοιτητές που έψαχναν πόρτες εξόδου, εγώ ζωγράφιζα τα αρχικά μας στο τετράδιο. Όμορφες αναμνήσεις γεμάτες κοπάνες και τρέλες και την τρέλα να κατευθύνει κάθε μας κίνηση. Πόσο μου λείπουν τα φοιτητικά μας χρόνια.
