By
Posted on
Βρίσκονται παντού και είναι ανάμεσα σου. Άνθρωποι ρακένδυτοι, χωρίς πολλά πράγματα πάνω τους και με χέρια λερωμένα και οσμή που σου φέρνει αηδία. Παρά τα λερωμένα τους χέρια όμως και τις μαυρίλες στο πρόσωπο τους έχουν κάτι καθαρό. Ένα βλέμμα που διαπερνάει τον κόσμο και ψάχνει να βρει την ελπίδα. Τον ήλιο που για αυτούς είναι ότι πολυτιμότερο έχουν. Κάθε μέρα που πάω στην σχολή και το μυαλό μου πλημμυρίζουν διάφορες σκέψεις και άγχη, στέκομαι και τους κοιτάω. Και όταν με εντοπίζουν με κοιτάνε και μου χαμογελούν. Και τότε οι μαύρες σκέψεις μου φεύγουν…
