Μια βόλτα στην πόλη θα σε πείσει για την γκρίζα πλευρά της. Γκρίζα κτήρια, γκρίζοι δρόμοι, σκυθρωπά βλέμματα συνθέτουν ένα απόλυτα μουντό σκηνικό που σε κάνει να χάνεις την ελπίδα σου για κάθε τι μαγικό. Άνθρωποι που ξέχασαν να κοιτάζονται στα μάτια, γιατί κάπου στην πορεία της ζωής τους έμαθαν να μένουν μόνοι, ώστε να μην εξαρτώνται από καμία αγάπη από καμία λάθος επιλογή. Και εκεί ανάμεσα στο τόσο μαύρο γίνεται κάτι μαγικό και ξάφνου όλα αποκτούν χρώματα. Μια γλυκιά κίνηση και ένα ειλικρινές χαμόγελο αρκούν για να συνθέσουν το πιο ανοιξιάτικο σκηνικό και να χαρίσουν στην ζωή μια άλλη όψη. Και τότε ο άνθρωπος αρχίζει να κοιτάζει τους ανθρώπους μέσα στα μάτια και χωρίς φόβο να ελπίζει πως κάπου εκεί έξω υπάρχει ελπίδα για μια ζωή πιο φωτεινή και πιο πολύχρωμη.
