Η συζήτηση αναφορικά με τις διαφορές των φύλων δεν είναι καινούργια. Συχνά εμφανίζεται σε κωμικές σειρές, ανέκδοτα και memes, αμφιβόλου ποιότητας και political correctness. Κυρίαρχη στη συζήτηση αυτή είναι η λεγόμενη «γυναικεία λογική», δηλαδή σκέψεις και συμπεριφορές που χαρακτηρίζονται ως παραδοσιακά θηλυκές.
Η γυναικεία λογική, όπως αυτή πλάθεται και παρουσιάζεται από τα media, πρόκειται για ένα αναμάσημα δυτικοκεντρικών στερεοτύπων. Βάσει των αστείων αυτών, λοιπόν, οι γυναίκες λενε «όχι» κι εννοούν «ναι», αγοράζουν άχρηστα πράγματα απλά επειδή ήταν σε προσφορά, θέλουν γάμους και παιδιά και ζηλεύουν τις εμφανίσημες γυναίκες. Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα αντίστοιχα αστεία, να τονίσω την έλλειψη ρεαλισμού τους ή να αιτιολογήσω ορισμένες από τις συμπεριφορές που παρουσιάζονται, αλλά αυτό θα ήταν χάσιμο χρόνου, αν λάβουμε ως δεδομένο ότι δεν επινοήθηκε ακόμα το στερεότυπο που αντικατοπτρίζει την αλήθεια. Επαναλάβατε μετά από μένα: τα στερεότυπα δεν αναφέρονται στην πραγματικότητα!
Το πιο εκνευριστικό σε αυτά τα μοτίβα αστείων είναι ότι πρόκειται για οξύμορο σχήμα, αφού αυτό που ουσιαστικά παρουσιάζεται ως γυναικεία λογική είναι τελικά η έλλειψη λογικής. Πιο συγκεκριμένα, ο άντρας τείνει να συνδέεται με την πρακτικότητα και τον ορθό λόγο, ενώ η γυναικεία ροή σκέψης είναι γελοιοδώς συναισθηματική, σε σημείο να καταντά παράλογη. Με τον τρόπο αυτό, η γυναίκα κι ο άντρας κατασκευάζονται σαν αλληλοαποκλειόμενα κι αντίθετα όντα, πράγμα που μεταξύ άλλων περιορίζει τη γυναικεία αυτονομία και παρουσιάζει τα φύλα σαν καρικατούρες.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η λογική δεν απορρέει από βιολογικούς ή ανατομικούς παράγοντες, όπως θα υποστήριζαν ορισμένοι φανατικοί της κοινωνιοβιολογίας. Αντίθετα, η λογική συνδέεται με την ιστορική και πολιτική συνείδηση της συλλογικής εμπειρίας των υποκειμένων που ζουν σε ένα εξουσιαστικό σύστημα, όπως η πατριαρχία. Είναι, λοιπόν, αποτέλεσμα διαφορετικών εμπειριών και συνθηκών ζωής και σίγουρα θα ήταν επικίνδυνο να περιγραφεί περιεκτικά και να μπεί σε καλούπια, όπως τυπικα «ανδρικό» ή «γυναικείο», όταν από μόνες τους οι έννοιες αυτές φέρουν μια αξιοσημείωτη ρευστοτητα.
Το στερεότυπο της γυναικείας λογικής, όπως και κάθε στερεότυπο, πρόκειται ουσιαστικά για μια κανονιστική αφαίρεση που στη συγκεκριμένη περίπτωση, συγκαλύπτει την συνθετότητα και πολλαπλότητα της θηλυκότητας.
