Από μικρός ένοιωθα ότι δεν είμαι τόσο διαφορετικός από τους συμμαθητές μου στο σχολείο. Γεννήθηκα για να χαμογελάω. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι με το χαμόγελο στα χείλη. Χαμογελούσα όταν οι γονείς μου ήρθαν στο σχολείο για τον έλεγχό μου. Χαμογελούσα όταν μου αγόρασαν το πρώτο μου δώρο στα Χριστούγεννα. Χαμογελούσα και τη στιγμή που οι γιατροί διέγνωσαν ότι δε θα περπατήσω ξανά.
Δε θα μπορούσα να σταθώ ξανά στα πόδια μου, το καροτσάκι μου θα ήταν από εκείνη την ημέρα η μόνιμη συντροφιά μου. Υπήρξαν φορές, το παραδέχομαι, που ζήλευα τα παιδιά εκείνα που έτρεχαν, που έπαιζαν μπάσκετ, ποδόσφαιρο και έτρεχαν τόσο γρήγορα. Άραγε έφταιγα για αυτό που μου συνέβη, μήπως δεν ήμουν τόσο καλό παιδί; Κάθε βράδυ όταν κοιμάμαι, ονειρεύομαι αυτά τα πόδια μου που τα έχασα τόσο νωρίς! Ονειρεύομαι ότι σπουδάζω, ότι κρατάω τα κλειδιά για το πρώτο μου αυτοκίνητο, ότι παίρνω το πτυχίο μου, ότι έχω φίλους. Θα μπορούσαν άραγε τα δύο αυτά πόδια να μου στερήσουν κάθε ευκαιρία για ζωή, να χάσω κάθε μου ελπίδα;
Και εκείνη η στεναχώρια το πρωί όταν ξυπνούσα και διαπίστωνα ότι ονειρευόμουν πως ήμουν όρθιος. Οι γονείς μου ποτέ μου έδειξαν οίκτο, πάντοτε πίστευαν απόλυτα σε εμένα. Ποτέ δε σταμάτησαν να με διαβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν μπορεί να μας λυγίσει αν δεν του το επιτρέψουμε. Ότι όλα μας τα όνειρα μπορούν να κατακτηθούν ακόμα και αν λάσπη τα σκεπάσει. Μου μίλησαν για ανθρώπους που τα πόδια τους ήταν εκείνα που τους οδήγησαν στην καταστροφή, στη δυστυχία, τις καταχρήσεις. Γιατί η ευτυχία μου στη ζωή δεν κρινόταν από τα πόδια μου. Γιατί τα όνειρά μου ήταν πιο δυνατά από καθετί.
Με κράτησαν στην αγκαλιά τους και μου είπαν να αδιαφορήσω όταν βρεθούν κάποιοι να ειρωνευτούν εμένα και το πρόβλημα που νομίζουν πως έχω. Μα γελασμένοι είναι, δεν ξέρουν ότι εγώ έχω το καροτσάκι και μπορώ κουνώντας τα ροδάκια μου να βρεθώ σε όποιο μέρος του κόσμου θέλω!
Η ευτυχία μου δεν κρίνεται από τα πόδια μου τελικά, ποτέ δεν κρινόταν. Αγάπησα, έκανα φίλους, σπούδασα, μπόρεσα και εγώ να βάλω πολλά καλάθια. Το σπουδαίο στη ζωή δεν είναι να σου έρχονται όλα εύκολα. Το σπουδαίο είναι να μην αφήνεις ποτέ καμία δυσκολία να χάσεις την πίστη σου στη ζωή.
Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
