Στο επίκεντρο σήμερα βρίσκονται οι άνθρωποι, αλλά με ένα λίγο πιο σαρκαστικό αέρα. Ίσως ήρθε η στιγμή να χαλαρώσουμε και να μείνουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων. Στα φαινόμενα.
«Επιφάνεια» και «Φαινόμενα» bingo! Δυο λέξεις κλειδιά για το σημερινό θέμα. Σε καθημερινή βάση ερχόμαστε σε συναναστροφή με πολλούς ανθρώπους, γνωστούς και ξένους, περαστικούς και μη και με εξίσου πολλές διαφορετικές καταστάσεις που δυσκολευόμαστε ακόμα και να ανακαλέσουμε πολλές φορές. Στη διάρκεια μιας πολυάσχολης ημέρας, μέσα στο κεφάλι μας αντηχεί μια φωνούλα, μια φωνή που σχολιάζει και κριτικάρει αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και τα διαχωρίζει σε ok, not okay και meh. Όπως είναι λογικό αυτό λειτουργεί σα φίλτρο για μας. Δεν υπάρχει περίπτωση κάτι να περάσει ασχολίαστο, έστω και ασυνείδητα! Ωστόσο, υπάρχουν κάποια στοιχεία και συμπεριφορές που βλέπουμε γύρω μας, τα οποία μας φαίνονται τόσο στάνταρ που δεν ενεργοποιούν καν αυτήν την εσωτερική φωνούλα. Απλώς περνάνε και δεν ακουμπάνε. Είναι δύο- τρεις φορές που πράγματι θες να αντιδράσεις απλά και μόνο φορώντας ένα «I’m not impressed!» με λεντάκια.
#1 Η κακία
Πού είναι η χρυσή εποχή όπου το να θεωρείται κάποιος κακός ήταν σπάνιο φαινόμενο; Εντάξει, για να μη θεωρήσετε πως υπερβάλλουμε, δεν εννοούμε τόσο το «κακός» όσο το «κακιασμένος». Αν δε γνωρίζετε τη διαφορά, είτε είστε τυχεροί, είτε έχετε να δείτε πολλά ακόμα! Η κακία στην οποία αναφέρομαι, δε σημαίνει το να μπει κάποιος να κλέψει μια τράπεζα, ή το να πάρει το γλυφιτζούρι από ένα μωράκι, αλλά το να δρα αποκλειστικά και μόνο για το προσωπικό του συμφέρον, έχοντας στο μυαλό ως μότο «Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, η επιβίωση του ισχυρού» και άλλα συναφή, που κάποτε (δεν ξέρω γιατί) θεωρούνταν wow κριτήρια δυναμισμού και έντονης προσωπικότητας, σήμερα αν όχι μισητά, θεωρούνται συνηθισμένα.
#2 Οι Alternative τύποι
Περάσαμε την κρίση του hipster, «I did it before it was cool». Καταλαβαίνω ότι λίγο καιρό πριν το να κινείσαι αντίθετα στη μάζα και σε αυτά που αρέσουν στους περισσοτέρους σε καθιστούσε μοναδικό, διαφορετικό κλπ. Σήμερα απλώς τέτοιοι άνθρωποι ανήκουν στην κατηγορία «try hard to differ»! Δε μας εντυπωσιάζει που δεν ακούς Κιάμο, αλήθεια.
#3 Το ψέμα
Σε ένα βιβλίο που διάβαζα πρόσφατα υπήρχε μια αναφορά στα προτερήματα που μπορεί να έχει κάθε άνθρωπος όσον αφορά το χαρακτήρα του. Σε ένα σημείο λοιπόν ένα παράδειγμα έλεγε «Είμαι πολύ καλός στο να λέω ψέματα». Κανονικά η αντίδραση του μέσου αναγνώστη στο σημείο αυτό θα έπρεπε να είναι «ουαου από ποτέ αυτό θεωρείται προτέρημα;». Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι το ψέμα είναι τόσο σύνηθες όσο οι σβησμένες γόπες στη στάση του λεωφορείου. Η καλύτερη διατύπωση που μπορεί να γίνει σχετικά με αυτό είναι ότι πράγματι στο παρελθόν το να είσαι καλός ψεύτης εντυπωσίαζε, αρνητικά μεν, απλά και μόνο επειδή θεωρούνταν taboo. Ο ψεύτης δεν παραδέχεται πως ψεύδεται. Τώρα πλέον έχουμε περάσει σε ένα νέο επίπεδο όπου ο ψευδής επιδεικνύει το ψέμα του, προφανώς και δε μας προκαλεί αίσθηση.
#4 Η δειλία
Μπορώ να βγω στο δρόμο να πιάσω δύο αγνώστους, μεταξύ των οποίων έχει δημιουργηθεί κάποια παρεξήγηση. Μετά να μιλήσω με τον καθένα χωριστά και να συνειδητοποίησω πως ουδεμία παρεξήγηση θα είχε δημιουργηθεί αν απλώς μιλούσαν ανοιχτά, ξεκάθαρα και ειλικρινά ο ένας στον άλλον. Τρία πραγματάκια είναι! Είναι τουλάχιστον τραγικό το ότι το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων που γνωρίζουμε φοβάται να εκφράσει όσα σκέφτεται. Ναι, η δείλια είναι επίσης κάτι σύνηθες. Αφού δεν έχουμε διάλογο ας στηρίξουμε τις αποφάσεις μας σε υποθέσεις και βοήθεια μας.
#5 Το ακριβό
Δεν με νοιάζει ακόμα κι αν μένεις σε έπαυλη με πισίνα κάτω από την οποία υπάρχει κρυφό parking για την επιχρυσωμένη σου Porsche. Προς όλους τους ανθρώπους που επιδεικνύουν πλούτο, υλικά αγαθά και high life, πέρα από την οικονομική κρίση υπάρχει και η κρίση αξιών που είναι σοβαρότερη.
Θα μπορούσαμε κάλλιστα να σταθούμε σε ακόμα πιο επιφανειακά θέματα όπως το contouring, το μουστάκι, οι αυθεντικές μπότες εσκιμώου, iPhone 7 και άλλα παρόμοια, ωστόσο αυτά τα trend είναι παροδικά. Οι μην εντυπωσιακές «αξίες» που αναλύσαμε είναι δυστυχώς διαχρονικές!
