Το σημερινό μας θέμα, αγαπητοί μου αναγνώστες, είναι οι 4 κλασσικές ταινίες που βλέπουμε σχεδόν κάθε Κυριακή στην τηλεόραση. Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη, αλλά έχω συνδυάσει τις ταινίες αυτές με τη παιδική-εφηβική μου ηλικία και κάθε φορά που θα τύχει να είμαι Σαββατοκύριακο στο σπίτι, με πιάνει ένα αίσθημα νοσταλγίας καθώς παρακολουθώ. Έτσι, αποφάσισα να σας παρουσιάσω τις δικές μου αγαπημένες ταινίες των Κυριακάτικων μεσημεριών μου.
The Blue Lagoon
Θυμάμαι ακόμη τη πρώτη φορά που είδα αυτή την ταινία, και ήταν εντελώς τυχαία όταν ήμουν 10 – 11. Είχα συγκλονιστεί με τις σκηνές! Πέρα όμως από τη δική μου εμπειρία, είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες της δεκαετίας τους ’80. Κάτι που ίσως δεν θα γνωρίζατε για την συγκεκριμένη ταινία είναι ότι η νεαρή πρωταγωνίστρια, Σιλτς ήταν μόλις 14 ετών. Οι παραγωγοί χρειάστηκε να λογοδοτήσουν στη Γερουσία και να αποδείξουν ότι στις γυμνές σκηνές η πρωταγωνίστρια είχε αντικατασταθεί από μια ενήλικη συνάδελφο της! Μάλιστα στις κοντινές σκηνές που η Σιλντς μιλούσε και δεν μπορούσε να ντουμπλαριστεί, τα μακριά μαλλιά της ήταν κολλημένα με κόλλα στο στήθος της για να μην κουνηθούν και το αποκαλύψουν.
Ντένις ο Τρομερός
Κάθε φορά που θα βάλουν αυτή τη ταινία θα κάτσω να τη δω, ο,τιδήποτε και να κάνω! Μπορεί να μεγάλωσα, αλλά ακόμα γελάω με τις σκανταλιές του άτακτου αυτού παιδιού. Ο Ντένις Μίτσελ δεν περπατάει ποτέ – τρέχει ή καβαλάει το ποδήλατό του και όποιον πάρει ο Χάρος! Αγοράζει αθλητικά παπούτσια κάθε δεύτερη εβδομάδα και οι ρόδες του ποδηλάτου του χρειάζονται αντικατάσταση τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Είναι ένα μικρό, αθώο αγοράκι, αλλά μπορεί να φέρει την καταστροφή σε μία ολόκληρη πόλη σε χρόνο ρεκόρ! Οι γονείς του, Χένρι και Άλις, δεν είναι ποτέ σίγουροι αν το ήσυχο οικογενειακό δείπνο θα μετατραπεί σε… πεδίο μάχης! Όμως αυτός που υποφέρει περισσότερο από τα βασανιστήρια του μικρού τυράννου είναι ο γείτονάς του, κύριος Γουίλσον. Βέβαια το μόνο που σώζει τον Ντένις από πνιγμό είναι το γλυκό του προσωπάκι…
Κarate Kid
Η κλασσική πλέον ταινία «Karate Kid» που κυκλοφόρησε το 1984, παρουσίαζε την ιστορία του νεαρού Daniel, ενός έφηβου που μάθαινε την Ιαπωνική τέχνη του καράτε από τον γείτονα του κ. Miyagi προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του από τους νταήδες του σχολείου. Αυτή λοιπόν είναι η υπόθεση, ωστόσο αυτό που ξεχωρίζω προσωπικά είναι ο Mr Miyagi. Αχ αυτός ο Mr Miyagi! Πόσο λατρεμένος χαρακτήρας, κάνει τα πράγματα να φαίνονται ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά και εύχεσαι μέσα σου να είχες και εσύ ένα Mr Miyagi…
Η Παναγία των Παρισίων
Ας περάσουμε, λοιπόν, και στο κόσμο των κινούμενων σχεδίων όπου μου είναι τρομερά δύσκολο να διαλέξω και να ξεχωρίσω μια. Έτσι αποφάσισα να βάλω τη Παναγία των Παρισίων μιας και είναι ένα από τις πιο συγκινητικές ταινίες Disney. Η υπόθεση ξετυλίγεται στο Παρίσι του 15ου αιώνα. Ο Κουασιμόδος είναι μία παραμορφωμένη ύπαρξη που έχει μείνει όλη του την ζωή μέσα στην καθεδρική της Παναγίας να χτυπάει τις καμπάνες. Ο προστάτης του, Κλοντ Φρολό, τον έχει πείσει πως δεν ανήκει στην υπόλοιπη κοινωνία. Μια μέρα, κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης γιορτής, θα αποφασίσει να αναμιχθεί με τον κόσμο και θα δει από κοντά την Εσμεράλδα, μια όμορφη τσιγγάνα. Η ζωή του έχει πια αλλάξει…
Αυτές λοιπόν ξεχώρισα, αγαπητοί μου αναγνώστες, ωστόσο περιμένω να μου πείτε και τις δικές σας αγαπημένες «κυριακάτικες ταινίες».Να είστε πάντα καλά και να βλέπετε ταινίες.
That’s all folks!
Γράφει η Ερβίσα Μπέιντο
